De Lange Muur hier. Al veertig jaar (voor mijn beleving, ze bestaan al veel langer) een bron van warmte, goede herinneringen, lekker eten, en een bult personeel wat ik niet alleen goed kan hebben, maar ook respecteer.
Dat soort associaties, waar jij en passant laatdunkend over doet, koop je niet voor geld, en ik zou het dan ook als een reden zien om het horloge juist aan te schaffen. Ik sluit me dan ook graag bij de onderstaande tekst aan:
I could cry all night in sorrow
I could moan all day in pain
Cause the Chinaman gave the place up
And my life just ain’t the same
If I live at all
It will be in vain
Cause what is this life
If there’s no chow mein
No more chow mein yakamein bean sprout
No more lychee nut wonton soup
No more Louie bring a bowl of suey
No more kissing in the yellow booth
Now my love and I remember
How we spent our flaming youth
Eating egg foo young and kissing
In the red and yellow booth
If we live at all
It will be in vain
Cause what is this life
If there’s no chow mein
No more chow mein yakamein bean sprout
No more lychee nut wonton soup
No more Louie bring a bowl of suey
No more kissing in the yellow booth
If the Chinaman don’t come back I think I’ll die!
De harde realiteit is dat de wijzerplaat me niet aan de lange muur doet denken, maar aan leuke Breguet-achtige nummers met een licht Aziatische twist.
Zo te zien een ST19 van Seagull. Dan vind ik 2500 echt aan de prijs. Evengoed, de ST19 is gebaseerd op een Venus 175 caliber, en als ze het met betere toleranties en materialen maken is het een prima uurwerk.
Zo te zien is het wel anders, want de bruggen zijn allemaal gold plated, en er is zwanehals-regulering toegevoegd. Vooraleer ik het horloge zou kopen zou ik de neiging hebben om aan de fabrikant te vragen wat ze nou exact allemaal veranderd hebben ten opzichte van de ST19.
