Mijn 1e Seiko is wel een mooi verhaal voor Vaderdag.
In 1998 kocht ik een Seiko. Het was ook het jaar dat mijn oudste zoon werd geboren. Trots dat ik was. Ook mijn 1e Seiko. Nu 17 jaar later nog steeds in mijn bezit. Het horloge heeft nooit een servicebeurt gehad, maar in 2014 heb ik er een nieuwe batterij door de juwelier in laten plaatsen. Zelfs dat was de 1e keer. Kun je je voorstellen dat het horloge bijna 10 jaar heeft stil gelegen en helemaal niets aan het handje!
Mijn zoon doet het nu erg goed op school. Bijna 17 jr, 5 VWO en een sporter in hart en nieren.
Het glas zat onder de krassen en het bandje was roestig geworden. Een bezoekje aan Rob (Monsterwatches) werd enthousiast ontvangen. Het was zelfs mogelijk om een nieuwe stalenband te bestellen en bol saffierglas te plaatsen. Eigenlijk kwam ik voor een ander groot project. Ach … je weet zelf hoe het gaat.
Het horloge heb ik mijn zoon cadeau gegeven met uiteraard dit verhaal erbij. Hij was er erg blij mee. Ik hoop dat dit stuk vanaf nu binnen de familie blijft.
Een mooi (Vaderdag) verhaal, een pracht van een horloge en een zoon om trots op te zijn!!
En dat deze combinatie zicht mag vergewissen van een lang en gelukkig leven.
Dat is een mooi verhaal Giovani. Ik zou willen dat ik zo’n mooi verhaal had, maar al mijn horlogeverhalen eindigen met: ‘En toen verkocht/ruilde ik het horloge…’ Elke keer als ik een foto van deze tegenkom, denk ik: daarmee timede ik de weeën bij de geboorte van mijn derde kind:
Nou,dan gooi ik mijn verhaal van vandaag er ook maar tegenaan.
Altijd als ik mijn Roamer draag krijg ik van mijn vader een compliment dat ik toch wel een geweldig horloge gekocht heb.
Het is dan ook eigenlijk het op één na mooiste horloge uit mijn kleine collectie.
Waarschijnlijk het mooiste horloge, maar zeker het dierbaarste horloge wat ik heb is een Eterna die hij ooit aan mij gegeven heeft.
Dat horloge heeft hij begin jaren 60 nieuw gekocht. Hij heeft het een paar jaar geleden aan mij gegeven en hij staat in een vitrine kastje in de huiskamer, samen met de andere klokjes.
Een paar dagen geleden was hij op bezoek en hij bewonderde mijn bescheiden collectie.
Weer begon hij over die prachtige Roamer. Dat had ik toch maar mooi gefikst, zo’n klok.
Het broeide al een paar weken, maar vandaag was een mooie gelegenheid.
Volgens mij moeten horloges zo veel mogelijk gedragen worden en dat wordt hij nu ook, om zijn pols.
Voor iedereen die hier al wat langer meegaat hoef ik maar twee woorden te noemen: Girard Perregaux
Hier is mijn tik echt goed mee begonnen, eind 2008. Van mijn moeder kreeg ik geld om een mooi horloge te kopen, ik kwam op HF terecht en heb deze klassieke schoonheid gekocht van een bekend lid die regelmatig horloges te koop aanbood. Nadat ik had gekocht bleek hij niet goed te lopen, hield geen gangresereve. Horloge ging terug naar de verkoper die hem liet repareren bij een bekende horlogemaker in het zuiden des lands. Weekje later weer terug bij mij, niks aan de hand zo leek het. Helaas, ik ontdekte een tijdje later op die mooie foto’s van mij dat het wijzertje van het linker register niet meer origineel was, het was een andere. En nog vervelender, de as waarop hij zat stak duidelijk uit, was te lang. Horlogemaker gebeld, wist van niks en nam geen verantwoording. Op zoek naar een originele wijzer, maar helaas, manufacture heeft ook nadelen en die ondervond ik nu want zo’n wijzer was niet te vinden. De verkoper ging via zijn kanalen ook op zoek, maar ook niks. Uiteindelijk horloge terug naar GP, bijna jaar weg geweest, wijzer nu vervangen maar asje niet, zag er niet uit. Nog een keer retour, nu kwam hij terug met vlekjes op de wijzerplaat en uurwerk los in de kast. Rekening was wel goed verzorgd want die kwam op ruim 1000€. Met de verkoper heb ik dit gemiddeld, alhoewel hij hier in principe de verantwoording voor nam. Hiermee krijgt de term buy the seller een nieuwe dimensie. Uiteindelijk via een ander forumlid de naam van een hoge manager bij GP te pakken gekregen. Deze nodigde mij uit om het horloge nogmaals toe te sturen, nu rechtstreeks naar GP in Zwitserland, via een innamepunt in Waterloo in België. Gezien alle pech die ik al ermee heb gehad wilde ik geen risico meer nemen en ik ben in de auto gesprongen en heb hem persoonlijk daar afgeleverd, en ook weer opgehaald. Inmiddels was mijn moeder aan complicaties van Alzheimer overleden dus ik wilde hem persé weer in orde hebben, wat na bijna twee jaar van ergernis en wachten ook gelukt is
Ja, ik was erg blij met het eind resultaat.
Ik zou willen dat ik zo’n mooi verhaal had, maar al mijn horlogeverhalen eindigen met: ‘En toen verkocht/ruilde ik het horloge…’ Elke keer als ik een foto van deze tegenkom, denk ik: daarmee timede ik de weeën bij de geboorte van mijn derde kind:
