Een collega vroeg me eerder deze week of ik even naar twee horloges wou kijken, waaronder zijn Delma die hij van zijn vader heeft gekregen. Het uurwerk zit op het randje voor een servicebeurt, de amplitude is nog net acceptabel maar ik kon het niet laten om dit horloge toch even onder handen te nemen.
Lekker vies, glas fors gekrast en de kast zit bomvol haarlijn krassen. De stalen rallyband viel letterlijk uit elkaar toen ik deze losmaakte dus die heb ik meteen vervangen. In dit geval besloten om hem even goed te reinigen met satéprikkers en wat wattenstaafjes met Dreft, en daarna het glas opgeschuurd zoals ik dat altijd doe en dit ook voor de kast en caseback gedaan maar wel bewust de echte forse krassen laten zitten voor wat karakter.
Over de band. Tsja, dit is op de foto’s slecht te zien maar hij is toch wel erg gehavend hoor. Ik zal van het weekend eens kijken wat ik er nog van kan maken…
Wat vond je collega er van? Zo’n stalen ralleyband heeft mijn vader ook ooit gehad. Dat is zijn enige horloge wat ik me nog kan herinneren sinds ik hem een van mijn Seikos gegeven heb.
Hij was er in ieder geval enorm door verrast. Wat hij me vertelde is dat hij het als kind nooit heeft gedragen maar vooral mee heeft gespeeld, vandaar de krassen. Hij vond hem er in ieder geval te gek uitzien, ik ben vooral blij dat ik hem heb kunnen overtuigen geen replica horloges meer aan te schaffen en hij recentelijk een nette Laco Flieger heeft gekocht, deze Delma is gewoon een mooie bonus…
