Nooit geprobeerd altijd mis, dus ik had een oude Q&Q automaat liggen, en aangezien ik nog nooit een automaat uit elkaar had gehaald en weer werkend in elkaar had gezet, probeer ik het hier eerst eens mee. Spoiler (het uurwerk is nog steeds rijp voor de recycling)
Vol (valse) hoop begin ik eraan, en haal voorzichtig het uurwerk uit elkaar Ik zie een rood puntje waar bij echte uurwerken een schokvrije robijn zit, raar denk ik.
Goed, het gewicht eraf gehaald, de groene plastieken bovenplaat eraf,
de tandwielen die het uur opwinden netjes gesorteerd
en dan kan de metalen bovenplaat er af
Dat rode stukje plastic dat is blijven hangen aan de bovenplaat is een soort van anker. . Na deliberatie met mezelf kom ik tot de briljante vaststelling dat dit geen zin heeft om hier verder mee te gaan. Sportief als ik ben probeer ik dit weer in elkaar te steken. Het lastigste is het anker terug prutsen.
Na enig priegelwerk lukt dat ook.
en de bovenplaat wriggel ik voorzichtig op de juiste plaats terwijl de tandwielassen in de juiste gaatjes gaan (hoop ik toch)
na het terugmonteren van het opwindmechaniek , (zo een die maar na een kant opwindt, de andere kant gaat in vrijloop)
mag het gewicht er weer op.
Op eerste zicht lijkt het te werken, ik kan de springveer opwinden, en de balans pivoteert netjes maar er is te veel wrijving, ondanks het drupje olie.
Je kan me nu om de oren slaan dat ik dat ding niet in een ultrasoon heb gestoken, maar het simpele feit dat er plastieken ankers en tandwielen (geen keramiek) zonder steentjes maakt het een verloren zaak. `De kans bestaat dat het plastiek smelt (ik heb eens plastieken elma bakjes gesmolten gezien en de metalen scheepsuurwerkonderdelen erin vast) dat was een oepsmomentje van de chef. (niet mijn fout).
Nou het was geen succes, maar toch even in een uurtje of 2 een regenachtige middag weggewerkt.
groeten.
Goede poging toch 
