Soms zie je wel eens wat voorbij komen, waar je even over twijfelt. Is het de moeite waard om op te knappen of fijn laten liggen. Dat had ik ook met deze Seiko Champion. Wat me trok was de wijzerplaat, en het feit, dat het horloge nog zou lopen. De prijs was in orde, dus toch overgegaan tot de aankoop.
De verkoopfoto’s waren niet bepaald bemoedigend:
En nu ligt het horloge hier…
Dit horloge ga ik restaureren. Natuurlijk ziet het er nu verschrikkelijk uit, maar het uurwerkje loopt en zelfs heel goed! Dat zou je dan weer niet verwachten bij dit uiterlijk… Geen idee, wat er met dit horloge gebeurd is, maar de uiterlijke staat is niet erg mooi. De wijzerplaat is ooit zilver geweest, maar is helemaal zwart geworden. Over patina gesproken…
Dit project ga ik wat meer documenteren, als ik normaal zou doen. Ik heb wel eens een keer vaker zo’n horloge opgeknapt, en ik denk dat ik met dit horloge niet eens zo heel veel werk zal hebben. Want ook al ziet het er nu nog niet zo naar uit, de basis van dit horloge is best erg goed!
Als eerste ga ik de kast wat meer schoonmaken. Misschien dat anderen een andere volgorde zouden nemen, maar ik denk, dat ik zonder schoonmaken de kast niet eens goed open zal krijgen… Er zit nogal wat smurrie en corrosie op dit horloge. Maar ik heb al een klein testje gedaan, dat is er zonder al te veel problemen af te krijgen…
Kijk maar eens, wat een een paar minuten poetsen met dit horloge doet…
Ziet er al een stuk beter uit, en bovendien zijn nu ook de korsten verdwenen, die de bezel en de caseback vasthielden.
En nu is ook zichtbaar, dat de wijzerplaat wel wat schade aan de rand heeft. Maar buiten dat is de plaat nog wel gaaf en glad. Ik ga niet al te veel aan de plaat doen, behalve de indexen licht polijsten, evenals de wijzers.
Nu ga ik eerst even verder met de kast. Er zit een mooie roze gouden vergulding onder de rotzooi, die nog best mooi is. Natuurlijk blijft er wel wat aan beschadigingen te zien, maar het was nooit de bedoeling om dit horloge als nieuw te maken. Voor iets, dat op dit moment bijna 63 jaar oud is (Geproduceerd in januari 1961), mogen er best wel wat sporen zichtbaar zijn. Zo’n horloge heeft een verhaal. En dat verdient het om verder te mogen leven. Bij een ander zou het ongetwijfeld als donor voor een ander horloge gebruikt zijn geworden.
Dat ziet al heel anders uit, of niet? Tijd om me om het uurwerkje te bekommeren…
Eerst de demontage. Op wat smurrie bij het keyless gedeelte ziet het er best goed uit!
En dan de Elma in om te reinigen, en dan is het alweer tijd voor de montage. Helaas zijn er nog wel wat sporen op de brug achtergebleven, maar daar kan ik wel mee leven.
Wijzerplaat monteren en dan de kast in.
En dan de timer op. Hoe loopt het uurwerkje nu? Eigenlijk best goed! Een amplitude van 255° en een beaterror van 1.7ms Dat laatste kan wel beter, maar is geen ramp. Ik laat het zo.
Dan nog even een bandje monteren en om de pols. Helaas had ik nog geen passend glaasje liggen, maar die is al onderweg.
Een heel verschil met het begin. Het heeft totaal drie uurtjes gekost om dit alles te doen. Wel bestede tijd noem ik zoiets. En een mooie aanvulling op mijn “bescheiden” verzameling.
