Vanochtend naar een rommelmarkt om de hoek in Hoog-Keppel (wie kent het niet?). Ik was een vol uur eerder dan de officiële openingstijd en nog was ik te laat. Blijkbaar is er iemand in de vroege ochtend geweest die alle horloges overal heeft opgekocht (handelaren onderling, dit schijnt heel vaak voor te komen), maar gelukkig bij een vrouw die praktisch al haar horloges in één keer heeft verkocht vond ik nog één exemplaar. Een enorm afgeleefde Pontiac Hydraulica Memodate:
Ik denk dat dit het meest bekraste maar ongebroken glas is dat ik ooit heb gezien op een horloge. Ik herrinerde mij hiervan het forum dat Hydraulica’s een compressor kast hebben, en zoiets heb ik nog niet.
Kortom, werk aan de winkel!
Eerst maar eens de kast openen, het is een pop-off caseback maar wel eentje die er heel moeilijk af gaat, uiteindelijk in een caseholder moeten zetten om genoeg druk te kunnen zetten.
De kast is verchroomd (waarschijnlijk messing als basemetal), je kunt de kast dus helaas niet echt polijsten, maar de schade is te overzien. Hij is in ieder geval best vies.
Ik heb helaas de voor foto niet gemaakt maar toen ik hem kocht dacht ik dat er geen print op de achterkant stond, ik heb hem twee minuten met korrel 2000 opgepoetst en dit kwam er boven
Zo, weer wat nieuws uitgeprobeerd en redelijk succesvol durf ik wel te zeggen. Dit horloge heeft iemand laten liggen als niet meer te redden, en hij is nu toch weer draagbaar, mijn dag is geslaagd! De totale investering voor dit horloge was drie euro vijftig.
Zaterdag krijg ik mijn eerste introductie in uurwerkmaken dus hopelijk kan ik binnenkort ook een onderhoudsbeurt laten zien.
Zaterdag krijg ik mijn eerste introductie in
uurwerkmaken dus hopelijk kan ik binnenkort ook
een onderhoudsbeurt laten zien.
Mooizo ! ik denk dat je ook veel hebt aan de vaardigheid
hoe glaasjes te vervangen dat maakt het poetsen / reinigen van vergulde kastjes wat simpeler.
en je kunt zo’n pers ook gebruiken om lastige kastdeksels terug te plaatsen
Eigenlijk werkt het super fijn, ik durf zelfs te zeggen makkelijker dan gewoon langdurig polijstpasta wrijven. Het eindresultaat is namelijk veel gelijkmatiger, daar waar ik anders nog wel eens een krasje liet zitten(te diep of op een moeilijke plek haal je die er nu meteen uit in de eerste ronde. Het enige is dat het even schrikken is als je even helemaal niks meer door het glas kunt zien.
Het lastige is alleen wel dat je op zoek moet naar dat hoogkorrelige schuurpapier en dat is zeker niet overal te koop.
Zo’n glazenpers komt er inderdaad nog wel, al heb ik er pas één keer een nodig gehad. Ik ben persoonlijk wel van mening dat als het kan je het originele glas moet gebruiken, ook al kost dat iets meer moeite. Zeker in dit geval met gesigneerd en bijzonder glas.
