We zouden bijna vergeten dat op de meeting waar de Gronefeld gepresenteerd werd afgelopen weekend, er ook nog enkele andere hotshots aanwezig waren.
Een van de heren was Stepan Serpaneva. Hij werkte vroeger o.a. bij Parmigiani, bij de afdeling complexe uurwerken, waar Kari Voutilainen zijn manager was…
Serpaneva maakt tegenwoordig als ‘independent’ zijn horloges. Je moet ervan houden. Ik vind 't in ieder geval mooi spul. Erg “anders dan de rest” op z’n minst… De moonphase is knap gedaan.
Alle klokjes in staal (zwart is door een ‘diamondcoating’ op de stalen kast) - alleen het gewicht van de rotor is in goud.
Gelukkig maar dat er nog onafhankelijken zijn die horloges naar hun eigen inzicht kunnen ontwerpen en bouwen. Er is al genoeg eenheidsworst op de markt…
Prijzen: Klokjes met “batterij moonphase” in staal waren geloof ik rond de 6800 EU, klokjes met datum ipv moonphase rond de 6200 EU (ex BTW).
Nou ja - of dat redelijk is, moet ieder voor zich maar ik vond 't eerlijk gezegd nog redelijk voor dergelijke kleine series en relatief veel handwerk.
Ik had niet de indruk dat Sarpaneva van z’n 50 exemplaren per jaar een rijk man aan het worden is…
Ik schaar me achter Hans. Enerzijds heel knap dat er onafhankelijke lieden zijn die dit klaarspelen, kennelijk gewoon dóén, en vrijelijk afwijken van de eenheidsworst. (tu) Alle bewondering ook voor het vele handwerk dat in een dergelijk horloge zit.
Anderzijds vind ik dit een oerlelijk horloge zonder uitstraling. Maar over smaak valt gelukkig niet te twisten!
Op de eerste foto vind ik hem prachtig. Een kunstwerk.
Op de tweede is hij afzichtelijk.
Kortom, een horloge om in schemerlicht te bewonderen en nooit bloot te stellen aan flitslicht.
