Seiko, het Spoor, de Krokodil en het Talenwonder.
Zojuist binnengekregen, een Seiko.
En dat is best bijzonder, want de meeste Seiko’s vind ik helemaal niet zo leuk.
Deze wel, het is er een met een “821Y-T” wijzerplaat.
De kenners weten het dan al, het is er eentje die wat heeft met het spoor:
Het is een horloge met een kwartsuurwerk van binnen, naar ik heb begrepen uit de toch wat
schaarse inormatie die ik kan vinden op Het Net. Een vroege kwarts. Halverwege de jaren zeventig.
Het uurwerk is een “0903” Ik kan niet zien of dat hier een “0903-A” is want ik weet niet hoe ik de
kast moet openen (waarover later).
Maar achterop staat het duidelijk”0903”:
Hij kwam met een stalen band, zo’n typische jaren-zeventig band van gevouwen blik.
Met op de sluiting de letters “SQ” die ook op de wijzerplaat staan.
En natuurlijk was die band weer net een beetje te krap.
Dus heb ik deze spoortrein voorzien van een krokodil.
Nee, geen echte krokodil als deze:
Maar gewoon even eentje die gemaakt is van koe. Met daar een printje op.
Zoiets dus:
Het uiteindelijke resultaat was dan een niet zo heel mooie combinatie van trein en krokodil.
Nou zijn die er in Zwitserland al wel eerder geweest, krokodillen op het spoor.
Lelijke krokodillen waren dat, en ook tegelijkertijd wel weer mooi
Elelctrolocs voor over de Gotthardlijn, prototypes uit 1917 en nog in dienst gebeleven tot in de jaren tachtig.
Je ziet duidelijk dat het een electrische loc is en tegelijkertijd doet het onderstel -de asindeling-
nog zeer denken aan de stoomlocs van weleer. Met die grote wielen.
Tegenwoordig nog steeds te koop. Van Märklin. Voor een dikke 400 euro. Heb je een leuk horloge
voor. Een Seiko bijvoorbeeld. Maar die is dan weer niet zwitsers.
Omdat ik een krokoband die me doet denken aan een Zwitserse trein niet passed vond op
een japanse spoorklok, ben ik eens gaan graven in mijn rommelbakje.
En waarempel: daar had ik zowaar nog één extendertje liggen. Ook nog van de juiste maat.
Dus die er op gezet, en het resultaat is draagbaar:
Het horloge loopt keurig op tijd en is best wel een beetje bijzonder: draaiend aan het snelverzet
voor dag en datum ontdekte ik dat dit een internationale trein blijkt te zijn.
Met de zaterdagen in blauw, de zondagen in rood en de doordeweekse werkdagen, hoe passend, in zwart.
Een talenwondertje dat niet één (engels) taal spreekt, niet twee (engels en frans),
maar wel drie: engels, frans en spaans.
Ik had dat nog niet eerder gezien.
Het bewijs:
De achterkant is ook niet echt normaal.
Verwacht je eigenlijk een gewone schroefdeksel, deze heeft een deksel met een luikje waar de
batterij achter schuil gaat:
Maar hoe nou die achterkant er af gaat??
Is het misschien iets met het putje daar in de rand??
Misschien dat iemand dat weet? Kan ik ook fotoos maken van de binnenkant.
Ondertussen ben ik best wel in mijn sas met dit toch wel ietwat vreemde horloge: een
Seiko SQ Quartz 0903-821Y-T–8159 uit februari 1977.
Als toegift nog twee foto’s, eentje met krokodilkoe en eentje met blikstaal.
Erg mooi horloge, en voorzover ik begrepen heb één van de laatste “vroege quartzen”. Hele goede bouwkwaliteit. Het zal een klikdeksel zijn, dat deukje is voor de correcte positionering van het deksel. Ergens bij de naad van het deksel zal er een minuscuul halvemaanvormig spleetje zijn waar de kastopener in kan. Als je een quartz ziet met een apart batterijluik kan je er vaak vanuit gaan dat het een vroeg model is, later vond met dat aparte luikje “te duur” in de productie. Volgens mij is er geen 0903 “b”.