Seiko: het virus blijft je toch pakken.
Nou dacht ik dat ik een beetje klaar was met Seiko.
Nadat ik mijn 6309-7040-met-saffier
aan mijn zoon had gegeven (zelfde bouwjaar en maand als hij)
had ik er nog twee over: een simpele duiker, een 6309-7290.
en een 0903-8219: een quartz Railroad Approved die ik zelden draag.
Maar toen liet de buurman mij zijn ana-digi met grauwe staar in het glas zien: de H021-7001.
Nou, die wilde ik ook hebben, en toen waren het er weer drie.
Maanfase? Dat had ik nog niet. Maar Seiko had die wel en eentje dreef ik de baai.
Opgevist en nu kan ik ook bij bewolking zien wat de maangestalte is. Volstrekt nutteloos
natuurlijk, maar wel met een chronofunctie èn een datumaanduiding in een klokje.
En dat laatste heeft zulke kleine cijfertjes dat ik die echt niet kan lezen.
Desalniettemin vind ik hem leuk, en met de bijhorende goudkleurige band is hij
ook geweldig “fout”.
En zo waren het er al weer vier.
In 1998 vond ik ook al een Seiko in de baai: een olympische uit 1992.
De spelen van Barcelona waren dat. Met de olympische vlam op de achterkant.
Een 7T42-7A50 two-tone was het, wat ik toen niet zo geweldig vond, maar verder was
het wel een mooi klokje, vond ik. En dat vond mijn zoon ook.
En dus…… kreeg de Olympic een nieuw baasje.
Daar had ik naderhand eigenlijk wel een beetje spijt van, hoewel: hij draagt hem nu nog steeds
en is er erg zuinig en trots op. Dat maakt veel goed.
Maar toch…… keek ik zo af en toe rond of ik er nog een kon vinden.
Zonder resultaat tot nu toe, al was het vorige week wel bijna raak.
Ik vond een Seiko Olympic in de baai die ietsje anders was: een 5T52-7A4A.
Deze keer is het een quartz met alarm en wereldtijden. En net als bij die andere Olympic heeft ook deze op de achterkant de olympische vlam.
Hier wat fotoos:
Pakjes uitpakken is altijd weer verrassend: kattenvoer had ik niet besteld!
Vreemde kattenbrokjes hebben ze daar ook wel ingestopt: kan niet gezond zijn.
Weg met die dingen…… een doosje!
Met daarin een Seiko.
Van wat dichterbij snelle kiek:
En op de pols, lastig: camera is best zwaar zo met één hand.
Nog ééntje dan, in het doosje.
En zo heb ik nu dus weer vijf.
Houdt dit ooit eens op?
Nee: want met al dat Seiko en Olympisch kon ik dit ding toch ook niet laten liggen:
een QHE088W quartz wekker met een sweepsecond en lumibrite en snoozefunctie, een model dat
is afgeleid van de Seiko stopwatches die tijdens de Spelen van 1969 in Tokio werden gebruikt.
