Ik dacht, met het aanschouwen van de morgenzon, dat het wel een mooi moment was voor mijn meest-recent verworven ‘horlogeverhaal’. Een geinige anekdote al zeg ik het zelf.
Toen ik 18 werd, mocht ik van mijn opa en oma een horloge uitzoeken voor het ‘nooit tanen naar’ een sigaret. Een klassieker, maar hoewel heus wel eens geprobeerd voldeed ik tot dan toe aan de criteria.
Enfin, met dit cadeau is tevens mijn liefhebberij voor horloges geboren. In de vitrine zag ik voor het eerst een horloge die ik onwijs mooi vond en waar ik iets bij voelde.
Het horloge moest toen als ik het goed zeg €599 kosten. Het was het duurste cadeau dat ik ooit had gekregen. Ik droeg het onafgebroken en keek er uren naar.
Helaas had deze SNP005P1 (referentie van het horloge) band een dramatische (vouw-)sluiting, zo bleek later. Tijdens de eerste kermis nadat ik het horloge had gekregen merkte ik plots op dat het horloge niet meer om mijn pols zat. Het gevoel dat je portemonnee kwijt is in het kwadraat. Weg was hij.
Verschrikkelijke vond ik het, en ik durfde het niet te vertellen. Ik schaamde me dood, en dat was denk ik wel terecht. Ik besloot te sparen voor een exact dezelfde en zo geschiedde. Ruim een jaar later kocht ik een nieuwe SNP005P1 en ik was weer een beetje ‘heel’.
Overigens ben ik het horloge daarna nog meer dan eens verloren van de pols doordat de sluiting het begaf, maar toen had ik het wel door. Werd in de garantie gerepareerd en de zwakte werd erkend.
Nu comes the monkey out of the sleeve. Ruim 10 jaar later, wederom kermis, zij het in een ander dorp. Een kennis uit mijn dorp spreekt mij aan en wijst naar mijn horloge. “k heb er ook zo één, die heeft mijn vader een keer gevonden met kermis”. Say what?? Dat meen je toch niet!?
Zij woonde naast het kermisterrein en toevalligheden kwamen allemaal samen.
Ik heb het hele verhaal uit de doeken gedaan en de beste heer bood mij meteen mijn horloge terug aan. Hij kwam mij toe zei hij.
Het horloge had een aardig traject afgelegd en dat was duidelijk te zien. Onder andere zijn opleiding van het Korps Mariniers heeft de bewuste jongen dit horloge gedragen. De kast is beschadigd en de datumschijf is dronken. Ook zat er geen band meer bij.
Inmiddels was het voor deze jongen ook een erfstuk geworden aangezien hij zijn vader verloor. In een moment van bezinning bedacht ik me nog dat hem dit horloge misschien wel meer toekwam dan ik, maar ik mocht hem terug.
Heb er nu een originele nieuwe band opgezet, maar beide horloges verdienen wat aandacht. Daarom breng ik ze morgen weg en maak ik misschien van twee minderen één hele knappe.
Inmiddels draag ik prachtige Zwitserse uurwerken en ben ik een volwaardig liefhebber. Geboren uit dit verhaal. Prettige dag iedereen.
Zie hier nog een foto van het duo ;
. Heb hem zelf 5 jaar lang gehad voordat ik hem vorig jaar verkocht. Echt een mooi horloge met mooie techniek maar de originele band doet het niet zo voor mij, veel te stug. Maar met een Hirsch of een nato is het veel beter te doen.
