Vandaag kwam de postbezorger langs met een pakket. Ik wist wat er in het pakket zat maar mijn enthousiaste hug wist hij niet te waarderen. Ach, niet iedereen is van de lichamelijke aanraking. Zelfs een ferme hand wees hij af!
Gretig sloopte ik het doosje. Ken je dat? Dat je weet dat je een schaar nodig hebt maar gewoon TE enthousiast een pinpas of geodriehoek van je kind naar de gallemiesen helpt omdat dat pakket NU open moet? Nou ja. Ik heb dat eigenlijk altijd.
Het doosje was open en daar lag ze. Gezicht naar beneden alsof ze me express wilde verassen met haar voorzijde. Ik pakte het bandje vast en draaide haar om. Wow. No way dat ik hiermee ga klussen!!
Helaas was die belofte al wel gemaakt. En ik moet die belofte dan ook houden.
Een aantal van jullie zal denken: ‘waar gaat dit over?’
Welnu, eergisteren zat ik tijdens het ter aarde bestellen van mijn maaltijd weer eens op het forum en zag ik een ‘grote gratis’ post. ‘Vast weer te laat’ dacht ik, maar tegen beter weten in toch aangeklikt.
En daar stond ie. ‘Welke klusser kan er nog iets met deze G-Shock?!’
Ik keek naar de tijd en zag staan dat dit topic 1 minuut geleden was gepost. ‘Het zal toch GODVERJU ( sorry Kasper) niet waar!!’ zijn dacht ik nog… maar ik typte alsof ik wist dat ik ging sterven en maakte uiteraard nog typefouten die van mezelf moest herstellen ( serieus) en drukte op ‘send’
Doedoek doedoek doedoek… mijn hart klopte hoorbaar en mijn ondertussen slapende benen werden zelfs wakker… een groen envelopje!!! YES!!! Zou het???
Ja hoor Drebin ( de genereuze sergeant die deze Casio heeft geschonken) vertelde me dat ik de winnaar was! Geweldig!
Drebin (echte naam bekend bij de redactie) heel erg bedankt voor dit geweldige horloge. Ik ga ervan genieten en zal bij deze klus ( de schuur hieronder)
de G-shock trouw dragen. Of afdoen als ik denk hem te beschadigen…) oh wacht. Dat was juist de bedoeling…