Iedereen kent het wel: Je hebt van die horloges op je wishlist staan die veelal onbereikbaar zijn en dan bedoel ik niet de nieuwe horloges die gewoon te duur voor je budget zijn.
Ik bedoel eigenlijk de wat oudere horloges, je komt ze niet tegen of je komt ze tegen en ze hebben onder de trein gelegen, kompleet zijn ze al helemaal niet of ze kosten een godsvermogen.
Maar soms springt er eentje uit !! Ik had mijn vrouw moeten beloven om geen horloges meer te kopen, maar ik kon deze toch echt niet laten lopen.
Gelukkig had ik net mijn zwarte Fortis via het andere forum verkocht (:D)(
Die vond mijn vrouw ook al niet mooi, hoorde meer bij een man van middelbare leeftijd met een alweer opkomende identieitscrisis die zich hip gaat kleden. Volgens mij is ze in de war met de “stationsklokken” van Mondaine en daar hebben meer dames last van
Het horloge in kwestie:
Tag Heuer Super professional 1000m. Een hele grote en zware jongen, destijds was ie ook nogal duur. Duur is een standaard verhaal bij TAG. Op de bon uit 1998 staat een verkoopprijs van 2800 gulden, zou nu zo’n 1275 euro zijn, denk niet dat je het nu daarmee zou halen.
Hij kwam voorbij op een van de bekende verkoopsites.
Sinds mij een redelijk unieke Revue Thommen met lemania uurwerk door de neus is geboord, aarzel ik niet meer en ga ervoor als ik hem wil hebben. (no offence ( )
We waren er snel uit.
Het horloge was kompleet met dozen, omdoos, papieren, gebruiksaanwijzing, rekeningen, garantiekaart, stalen band, extra links en een rubberband. Onderhoud was in november 2004 uitgevoerd, maar daarna had ik nooit meer mooi gelopen. Hij zou een aantal uren netjes lopen en dan stoppen. Hmmm, neem ik de gok ? Yep, dat doen we.
En zo kwam ie dus aan. Uiterlijke toestand niet echt verkeerd, wel wat draagsporen maar dat krijg je met die grote zware klokken. Verder was er 1 puntje en het driehoekje weg uit de draairing, maar dat is een euvel van dit klokje en is al hersteld.
Ik wilde nog effe wachten met het in orde maken, maar ik moest wat onderdelen in de US bestellen en zodoende dat ik hem maar uit elkaar heb gehaald. Hij liep inderdaad een paar uur netjes en stond dan stil, schudden werkte niet, alleen handmatig opwinden totdat er een klik hoorbaar was en dan stond ie weer snel stil.
Het meest bijzonder zit hem eigenlijk in de kast, dat is een monocoque kast dwz. de achterkant kan niet open en alles moet er van de voorkant in/ uit. Ook wel ‘Frontloader’ genoemd. Effe snel een beetje bijstellen is er niet bij (td)
Dit komt er allemaal uit:
Wijzerplaat en wijzers zijn gelukkig in goede toestand. Water vernield alles in zo’n klok.
De oplettende lezer ziet ook al meteen het probleem: De veer is gebroken
Het uurwerk op zich is niet echt bijzonder: ETA 2824-2 met een gesigneerde rotor.
Ik weet niet of de aanduiding “1.98” de bouwmaand en bouwjaar van de Tag aangeeft.
Bij zo’n ‘Frontloader’ is het niet mogelijk om aan de achterzijde het knopje van de opwindas in te duwen, daarvoor is een deelbare kroon met opwindas. Heeft nog effe geduurd voor ik daar achter was.
Stap voor stap moet dat zometeen weer in elkaar:
Kast met de eerste O-ring
Daarna komt het uurwerk met wijzerplaat bevestigd aan een stalen ring, aan de onder zijde zit een o-ring om rammelen tegen te gaan.
Daarboven op komt een stalen ring met daarin 2 O -ringen
Dan gaat het glas erin met een teflon beschermring voor het glas, die vingerafdruk staat met opzet erop, anders zie je het glas niet (
Dan om het geheel te sluiten, de sluitring
daarover heen komt de draairing met klikveer, niet echt een unieke constructie.
En zo moet ie dus ooit weer gaan uitzien.
Ik ben er nog niet helemaal achter wat er nu precies met de veer gebeurd is, de veerton was open maar ook behoorlijk vuil.
Het glas heeft een hele aparte vorm en is bijna 5 mm dik
Het design is van voor het huwelijk van TAG en Heuer, dus nog een echte Heuer ? Het gerucht gaat dat de productie is gestopt ivm te hoge productiekosten.
Ik hem hem enkele uren gedragen, ik hoop hem snel weer te kunnen dragen, ondanks zijn formaat en gewicht draagt ie fijn.
