De meeste dingen die ik koop bevallen mij echt uitstekend, ook op termijn.
Maar ik jaag niet op dingen. Ik denk na en zit een tijdje te loeren, en meestal is het resultaat voor mij optimaal. In recente tijden schiet mij één van m’n 11 koksmessen en -bijlen te binnen die me niet zo goed bevalt, buiten dat geen ontevredenheid over aankopen.
Maar wellicht gaan wij op verschillende manieren om met het fenomeen dat we te veel keuze hebben?
Ik denk / weet bijna zeker dat je op een nieuwe Rolex flink afschrijft als je hem na een paar maand weer verkoop hoor…
Uitzondering is misschien een Daytona of als je hem niet na een paar maand, maar paar jaar verkoopt. Maar een Sub of Datejust kost denk ik flink geld na zo korte tijd
Ik kom alleen met een mogelijke verklaring voor het bezit van de zaak en het einde van het vermaak, da’s al. Het had niets met Rolexen van doen, dat kan net zo goed voor een hamburger gelden.
Het is Nederlands met Vlaamse invloeden denk ik. In NL zeg je na je vakantie: Morgen ga ik weer aan het werk.
Vlaams NL is meer: morgen ga ik terug werken. Goede woorden, maar ongebruikelijk in deze combinatie in het grootste deel van Nederland.
Wij gebruiken wel de contractie: terugwerking (reactie, repercussie, weerslag).