Vanmorgen liep ik op een antiekmarkt en kwam dit fraaie Tissot-horloge tegen.
Het glas was redelijk bekrast, maar daar moet je “doorheen” kijken;)
Verder zat er zo’n stinkend nylon jaren 60 bandje aan, welke nu ook weer te koop zijn.
Omdat ik nog geen horloge met wafelstructuur in de collectie had, was de beslissing snel gevallen.
Heb de ergste krasjes uit het glas verwijderd en er even snel een struisvogelbandje aan gedaan.
Wat is die secondewijzer toch mooi hè; aan het einde licht naar beneden gebogen en dan die mooie lange achterkant…
Bij verkopers op een antiekmarkt is er doorgaans geen sprake van “vinden”.
Ik kende de verkoper en heb gewoon een faire prijs betaald; beide blij en de volgende keer zal ik wederom worden aangesproken met: “is dit misschien iets voor jou?”…