Dank je voor deze duidelijke uiteenzetting. Erg verhelderend.
daâs een fraai staaltje materiaalkunde!..
De ervaring die ik heb met Titanium heeft mij geleerd dat het inderdaad taai spul is⌠maar minder taai dan RVS voor wat het verspanen aangaat.
een âfijnâ metaal, ja⌠qua kristalstructuur, maar ook wat het bewerken betreft, als je maar goede gereedschappen gebruiktâŚ
Wat de verhardingsprocessen betreftâŚze doen er altijd lekker geheimzinnig over, ze noemen het âgehardâ, maar soms, zeker in het geval van Titanium gaat het over koud verstevigen⌠dat maakt het metaal ook harder aan het oppervlak, maar is iets anders dan harden, waar de kristalstructuur door verhitting en afkoeling wordt bereiktâŚ
hetzelfde zien we bij RVS, zie ook bijvoorbeeld de geharde kasten van Van der Gang, afgaande op de specificaties worden die kasten gekolsteriseerd, en hoe dat Kolsteriseren precies in zijn werk gaat, is mij ook nog onbekend, terwijl het harden van âgewone staalsoortenâ zoals 1.2379, 1.1730 en mijn persoonlijke favoriet 1.2510 geen geheimen meer hebben voor meâŚ
Inderdaad, over veel zaken wordt soms een beetje geheimzinnig gedaan. Ik heb juist mijn verhaal opgebouwd om de hardheid heen, gewoon om het nog een beetje te kunnen plaatsen.
In het verleden ben ik veel bezig geweest met shotpeening. Iets wat vergelijkbaar is (op hoofdlijnen) met tegimenteren. Het shotpeening is dan vooral bedoeld om (koudvervormend) trekspanning (geĂŻntroduceerd door bijv lassen) uit het materiaal te halen.
Een beetje een zelfde toepassing, echter met een heel ander doel.
Zo hebben we allemaal onze eigen ervaringen
Dat zomaar is een beetje materiaalafhankkelijk. âGewoonâ constructiestaal zit op ongeveer 235N/mm², wat naar zoân 460N/mm² op kan lopen voor hoge sterkte staal. AISI316 zit rond de 290N/mm².
Grade 2 titanium zit rond de 390-450N/mm² (bron) en grade 5 boven de 900N/mm², dus die 5x is met de beroerdste staalsoort en de beste titaniumsoort die je kan vinden.
Het voordeel is wel dat RVS316 en titanium elkaar niet echt âbijtenâ wat betreft chemische eigenschappen. Dat is een dingetje dat ik bij de historie van de Seiko tuna langs zag komen, bij de eerste generaties zijn de schroeven om de mantel vast te zetten ook van titanium, dit om te voorkomen dat het ene materiaal als opofferingsmateriaal zou gaan werken voor het andere materiaal. (edelheid/electronegativiteit) .
Later bleek bij tests dat RVS316 geen problemen geeft om langdurig en in zware omstandigheden in contact te staan met titanium. RVS schroeven zijn ook een stuk goedkoper om te maken.
https://www.thewatchsite.com/forums/the-tokunaga-archives.29/ leuk leesvoer wat betreft die ontwikkeling.
Wat ik me herinner, is dat scania adverteerde met dit proces voor de versnellingsbak tandwielen⌠oppervlakte koud vervomen is inderdaad âinstant hardheidâ, ik pas het toe bij Messen, die ik voor het slijpen eerst aanzet op een stuk glad hardmetaal, zo vervorm je de snede koud, gevolg?.. een harde snijkant die lang zijn scherpte vasthoudt.
Vroeger op mijn werk heel wat zakmessen geslepen voor collegaâs, met standaard de waarschuwing⌠Let op⌠hijâs echt scherp⌠meestal schoor ik dan wat haar van mijn arm, en dan zag je de eigenaar van het mes bleek wegtrekken⌠⌠Doe je zoiets niet. dan kun je een rolletje pleisters klaarleggenâŚ
Je zou voor dat werk ook eens kunnen kijken of je een haarwerktuig te pakken kunt krijgen.
Dat werd bij mijn oma en door mijn vader nog gebruikt om de zeis scherp te maken. Snijvlak platknijpen en dan de steen er langs voor de eventuele bramen. Ik heb het ook ooit wel eens gedaan, maar je meot er echt gevoel voor krijgen om het snijvlak goed in de bek te krijgen.
Maar dan met een bankje er aan vast.
Een beetje als dit:
Mijn grootvader zaliger deed het haren van zijn zeis op een aambeeldje op een pen, dat ding stak ie in de grond, zeis erop, en de hamer eroverâŚ
Noem het weemoed naar oude tijden, maar het scherpen van gereedschappen, het slijpen van boortjes, ja zelfs de edele kunst van het nat scheren⌠dat is iets wat je moet leren⌠en dus niet overlaten aan een apparaatjeâŚ