Bill Yao heeft vandaag de eerste foto’s van zijn Tornek Rayville 900 MKII vrijgegeven. Acryl duikring, net als de jaren 50/60 uitvoering.
Deze posting hoort dus niet in het vintage deel van het forum. Het gaat om een nieuw horloge!
Menno
Oei dat beloofd heel mooi te worden…
Groeten,
Stefan
Misschien een domme vraag, maar wie of wat is Tornek Rayville?
Gr,
Ron.
Kijk, daar doen we het nu voor. Ik wilde niet zo uitgebreid ingaan op de naam, omdat ik veronderstel(de) dat ik saaie overbodige informatie zou geven. Maar als ik jouw reactie lees, bedenk ik dat er toch nog wel meer mensen zullen zijn die iets willen weten.
Na de tweede wereldoorlog wilden twee Franse officieren een duikeenheid in het leven roepen, zeg maar Franse Special Forces, met bijbehorend materiaal, waaronder een duikershorloge. Ze stelden speciale eisen aan de bruikbaarheid.
In eerste instantie zagen de Franse fabrikanten er niets in: te gecompliceerd, te kleine markt, te groot model (naar de toenmalige mode). Alleen Blancpain (BP) zag het wel zitten. En fabriceerde de eerste modellen. De naam: ‘Fifty Fathoms’ in die tijd de algemeen geaccepteerde maximum diepte waarnaar gedoken kon worden met zuurstof.
Blancpian oogste succes door de Franse oceanograaf en filmer Jacques Cousteau die een BP droeg in zijn duikfilms. Commercieel succes lag voor de hand en ook de marine-eenheden van anderen landen hadden belangstellng. Vaak ging dat samen met de naam Spirotechnique. Dat was de nautische hof-leverancier van de Franse marine. De Amerikaanse marine liet een aantal proefexemplaren maken. Maar dat moesten natuurlijk wel Amerikaanse horloges zijn… Een Amerikaanse kennis van de BP CEO, Alan Tornek zette de boel aan de andere kant van de oceaan in gang. En hij overtuigde de USA Navy van de kwaliteit. Het horloge werd natuurlijk niet als BP aan de Amerikanen geleverd, maar als Tornek Rayville. (Rayville was een werknaam van Blancpain, maar kun je natuurlijk ook op z’n Engels uitspreken!).
De eerste Tornek Rayvilles waren gevaarlijke horloges: de lumen was gemaakt van promethium 147 een radioactief materiaal! Dat verklaart ook waarom civiele uitvoeringen -zonder promethium!- werden geleverd met het welbekende rood-gele stralingsteken met een kruis erdoor.
Latere horloges van Blancpain werden vaak onder de type-naam Lip en AquaLung verkocht.
Al met al zijn er niet veel Tornek Rayvilles aan de USA geleverd. Er zijn foto’s uit de jaren 60 met Kennedy die bij Navy Seals staat. De Seals dragen een TR. Ook sommige UDT (Underwater Demolition Teams) hadden een TR. Al met al een beperkt aantal mensen. Je begrijpt dat een TR een gewild horloge is! Voor een goede betaal je een vermogen. Kort gezegd kun je stellen dat je er nooit eentje te pakken kunt krijgen; en als het je al lukt, gaan ze niet weg voor minder dan 15.000 tot 20.000 euro. (En ik heb het al eens geschreven op dit forum: een tijdje geleden werd er een BP te koop aangeboden in Las Vegas voor 1750 dollar. Ik heb 'm toen niet gekocht, omdat ik dat dat’ie niet echt was… het bleek een proefmodel te zijn voor de Amerikaanse marine, met de naam BP op de wijzerplaat. Hoe schaars zijn die!)
Als je meer wilt weten, kijk dan hier eens: http://www.fiftyfathoms.net/FiftyFathoms/FiftyFathoms.html
Menno
Hoi Menno,
Bedankt voor je uitleg! Saai?..hoe kom je erbij, ik vind dit juist leuk en interessant om te lezen. En het werpt toch een ander licht op het horloge. Niet dat het er mooier of lelijker van wordt, ik vind het echter leuk als een horloge (of een merk) een verhaal heeft.
Gr,
Ron
supercool, al enig idee over de prijs?
Leuke hommage!
(en samen met de nieuwe PRS50B van Eddie Platts twee hele mooie verzamelaars)
Ik zie het niet helemaal…
In de ene topic worden Alpha, Parnis en Marina Militare verguist omdat ze horloges maken die erg lijken op beroemde modellen.
En als Bill Mao (klinkt ook als een Chinees :)) het doet is het opeens fantastisch ?
Dit is dan toch gewoon een vette nepper ?
Bas
Net als Eddie van Time Factors maakt Bill beperkte oplages van horloges die niet meer in productie zijn. Hij gebruikt daarbij hoogwaardige materialen en uurwerken die even goed zijn als de oorspronkelijke versies. Veranderingen zijn bijvoorbeeld de maat, de grootte van de duikring, lugs etc.
Op het int. Rolexforum is deze discussie ook al eens gevoerd (en de eigenaren van deze horloges hebben wel recht van spreken, denk ik) en de conclusie is dat men over het algemeen heel positief is over het intitatief. Kijk hier maar: http://www.rolexforums.com/showthread.php?p=1186850m Sterker nog: diverse Rolex-eigenaren overwegen de aankoop van een MKII naast hun Rolex.
En als ik de kwaliteit van mijn Vantage vergelijk met de 45 jaar oude Rolex van mijn vrouw, dan denk ik dat Bill ‘spot on’ is: gelijkwaardige materialen en uitstraling. Ik heb het niet over het uurwerk natuurlijk. Bill gebruikt een modern ETA uurwerk.
Ik heb een behoorlijke oorlogskas bij elkaar gespaard om een vintage Blancpain te kopen. Ik heb daar jaren over gedaan, want die dingen zijn mega-duur! Maar er is veel fake op de wereld. Ik heb al een paar keer een BP gevonden en die ter beoordeling op diverse BP-fora laten zien, met een vraag voor de deskundigen. Sommige mensen daar ‘ken’ ik ook van het MKII-deel van het WUS-forum. Hun commentaar (en dat van mij ook zo zachtjesaan): “Koop een TR van Bill, dat heeft meer te maken met BP dan wat er momenteel te koop wordt aangeboden!”
Menno
Mwa, ik zie toch een duidelijk nuanceverschil tussen Alpha (leuk klokje, maar vooral een goedkope kopie van een momenteel in productie zijnde dure Omega maar dan met een “waaibomenuurwerk”), en een kwalitatief zeer fraai afgewerkte hommage waar geprobeerd is de kenmerken van het origineel te vangen, en waar tevens een goed uurwerk in zit. Als je daarmee na een jaar of 5, 6 bij een horlogemaker binnenloopt voor een servicebeurtje zal deze hoogstwaarschijnlijk lovende woorden uiten over het uurwerk, kwaliteit, de afwerking etc.
Bijvoorbeeld Eddie Platts heeft voorzover ik weet in de PRS50B zelfs getracht bijna het originele uurwerk te gebruiken.