…nou ja, emotionele waarde. Een tijdje geleden was ik bij mijn oma op bezoek en op een gegeven moment drukte ze me twee klokjes in mijn hand die van mijn overleden opa zijn geweest. Een Ancre uit vermoedelijk 1970 en een Prisma uit waarschijnlijk 1975. Zojuist heb ik ze weer binnengekregen nadat mede forummer Geert (@gschoots) beide klokjes voor me heeft geserviced en vooral (het plexiglaasje van) de Ancre een enorme opknapbeurt heeft gegeven. Ze lopen weer als een zonnetje en kunnen er weer tegenaan voorlopig! Ik ben er content mee, deze klokjes krijgen een warm plaatsje in mijn verzameling.
Tuurlijk nog even een plaatje, links de Prisma en rechts de Ancre. Voor de gelegenheid even op een nieuw bandje gezet.
Zulke horloges zijn door hun afkomst van grotere waarde dan welk duur merk dan ook.
Koester ze inderdaad en vergeet ook niet af en toe zo’n horloge te dragen.
Op verzoek van Jelle is de kroon zo gelaten, deze is flink versleten maar dit is nou eenmaal zoals het horloge in bezit is gekomen. Ik heb er wel een nieuwe rubberen pakking ingeplaatst om het horloge beter af te sluiten voor vocht en stof.
Nog even complimenten voor de prachtige foto, en veel plezier bij het dragen van deze prachtige klokjes!
De wijzerplaat van die Prisma is een soort blauw / staalgrijze sunburst, echt bijzonder fraai onder het juiste licht. Heel moeilijk te vangen met mijn beperkte fotografische kwalitijd
Thanks, Geert! Ja die kroon is best versleten, maar aan dat knopje werd dagelijks geprutst om het horloge op te winden. Sentimentele waarde he… Gaat best moeizaam, zo versleten als die kroon is
Maar door het opgepoetste glaasje is die wijzerplaat echt super. Was haast niet te zien door alle krassen.
Koesteren deze horloges. Ik weet dat er ergens een horloge van mijn vader rond moet zwerven maar heb geen idee waar. Ik hoop dat deze ooit nog boven water komt.