De Seiko SHC055, de zogenaamde “Black Knight”. De Quartz-uitvoering, dus destijds de goedkoopste. Ik ben er tegenaan gelopen toen de afdeling inkoop van de ICT-distributeur waar ik werkte hun kast met relatiegeschenken veilde. Ik kon dus voor een bizar aantrekkelijke prijs mijn tweede Seiko kopen. Zeg maar een bedrag waar je net geen goede whisky voor koopt.
Vond ik 'm toen leuk? Nou, het was wel even wennen. Een massief stalen horloge met een meer dan massieve band, het was wel aanwezig om je pols. Maar die wijzerplaat… Op het eerste gezicht effen zwart, maar middenin een soort wafelpatroon. Seiko trots midden boven, onderin Diver’s 200m en verder niets. Dikke lumen op de uuraanduidingen en de wijzers. De wijzers: een duidelijke pijl voor de minuten, een zwaardvorm voor de uren en een tamelijk vette minutenwijzer met lumenbol, witte schacht en rode punt. Dit ding ademt bruikbaar cool.
En die bezel… Lumenstip bovenop, super-robuuste ring met diep gegraveerde indicaties in met de wijzerplaat overeenstemmend zwart. Samen met de dik stalen uitstulpingen om de kroon straalt dit bomvaste kwaliteit uit.
Combineer dit met een band die er dikker en harder uitziet dan de rupsbanden onder een Leopard II en je hebt een belachelijk goedkope toolwatch waarmee je er 200 meter onder de zeespiegel nog badass uitziet.
Was ik altijd al zo blij met dit horloge? Nee. Jarenlang droeg ik 'm omdat 'ie gewoon werkte. Geen benul van de historie van Seiko en de kwaliteit die ik in handen had. Mijn eerste en enige duikles in Kroatië? Hij mocht mee, gewoon omdat het kon. Na de verhuizing belandde 'ie face down op de vloer van de slaapkamer, en hebben de kinderen 'm er een paar keer goed overheen geschoven. Het glas was onherstelbaar verminkt. Was ik boos? Ja, nogal. Maar ik heb 'm daarna nog jaren gedragen. Pas recent heb ik het horloge de liefde gegeven die het verdient. Goede servicebeurt, nieuwe membranen, nieuw glas, batterijtje vervangen. En ik ben weer helemaal verliefd. Hij is zwaar, lomp en doet wat 'ie moet doen. Net als z’n baasje.
“Overdag draagt hij een simpele Casio. Maar 's avonds, als de zon onder is en de mensen zich huiswaarts haasten, komt zijn Black Knight uit de kast en paradeert hij er trots mee over de kasseien van Antwerpen.”
“Een zwart leren band met metalen punten, bijpassend latex masker en slangelullenleren string. Ja, Brinkmeister is het stijlvolle middelpunt van de ganse stad.”
Ik heb de metalen band nu op de oranje Knight gezet, en op de zwarte nu een bandje afkomstig van een andere Seiko, met een beetje passen en meten. In ieder geval geen snijrandjes:
Ik heb de originele rubberen band nog niet gevonden, maar houd me ook aanbevolen. In de tussentijd bandjes bijsnijden naar 15mm als enige optie, denk ik.
Vanavond bij mijn ma: “Ja, je vader had vroeger ook altijd Seiko…”
Ja, maar die ouwe gooide altijd alles weg wat niet meer naar zijn zin was, dus bij zijn overlijden lag er helemaal niets. Ja, een cheap-ass horloge dat half uit elkaar lag. Één of andere nep-Rolex, Tudor of zoiets. Weggeflikkerd uiteraard.
Leuk! Ik heb precies dezelfde, hier op het forum gekocht. Groot draagcomfort, loopt erg netjes op tijd.
Als ik mijn collectie terug moest brengen tot 2 horloges bleef deze, en mijn GW5610 Gshock.
