Eigenlijk ben ik meer van het vintage horloge. Naar kantoor draag ik altijd mijn 50’s Doxa Dead beat seconds a.k.a. Seconde morte a.k.a. Jumping seconds. Maar op vakantie, in het bos of op het strand met de kleintjes is het uitkijken geblazen. Voor je het weet ligt de vintage droom aan diggelen.
Daarom was het voor mij tijd voor een robuuste rakker waarmee je als liefhebber toch nog enigszins mee voor de dag kan komen. Ook moest het een waterdicht horloge worden met een stalen of rubberen band dat tegen een stootje kan.
Het bedrag dat ik in gedachte had voor een dergelijk horloge was laag. Dat komt omdat een “dresser” voor mij het enige soort horloge horloge was waarvoor ik een serieuzer bedrag over had. Onterecht zo bleek.
De wereld van de “cheap divers” ging voor mij open. Na enig onderzoek en twijfel over de keuze tussen een Seiko SKX en de Citizen NY0040, is het de Citizen geworden. Ik vind de afwerking net even knapper ogen (over deze mening kan men overigens een boek vullen) en ben altijd voor de Underdog…
Maar nu komt het. Ik heb die Citizen nu een tijdje. Een bos of strand heb ik nog niet gezien. Ook ben ik nog niet op vakantie geweest. Maar die Citizen draag ik nu eigenlijk iedere dag.
Wat een geweldig horloge is dat zeg. Draagt gewoonweg heerlijk en vind hem nog prachtig ook. Die Miyota automaat loopt perfect, met een afwijking waar ik niet over moet/mag zeuren voor die prijs. Geen hackingmovent maar kan wel met de hand worden opgewonden (SKX niet).
Wat ik eigenlijk wil zeggen: wat een geweldig ding heb je om je pols voor een geweldige prijs. Ik ben er in ieder geval geweldig blij mee, iedere keer als ik er naar kijk!
