Ook maar eens een (hopelijk) boeiend topic aangemaakt.
Ik lees hier vaak dat HF-ers een horloge aanschaffen i.v.m. een bijzonder en speciaal moment in hun leven. Ook lees ik vaak dat HF-ers last hebben van het zo genaamde flipperittus, omdat ze (alweer) uitgekeken zijn op een horloge en toe zijn aan weer wat anders.
Ik vraag mij dan ook oprecht af of er HF-ers zijn die een horloge in hun bezit hebben dat gekocht is voor een speciaal moment in hun leven, maar er eigenlijk allang weer op uitgekeken zijn, maar het godnondeju niet kunnen verkopen vanwege dat speciale moment waarvoor het gekocht is.
Nadat ik mijn levensgezel een paar mooie ringen cadeau heb gedaan voor ons 5 jarig samenzijn en de geboorte van ons eerste kindje, heeft ze mij, omdat we toch (toen toch) niet zouden trouwen, mij deze cadeau gedaan. Van mijn leven gaat die niet weg. ! We zijn ondertussen bijna 3 jaar verder en heb aan haar beloofd die elke dag te dragen, no mather what. Dus kn je wel stellen dat dit mijn daily beater is. Vandaar ook de krassen.
Heb enkel een horloge voor mijn zoon gekocht op zijn geboortedag. Uiteindelijk is die voor hem, zodra hij er volwassen genoeg voor is.
Verder eigenlijk geen horloge gekocht ter ere van een speciaal moment. Voor mij blijven het uiteindelijk toch ergens maar spullen/dingen. Voor speciale momenten hecht ik meer waarde aan foto’s/filmpjes.
Gekocht om te ‘vieren’ dat ik na 9,5 jaar werd wegbezuinigd bij een werkgever.
Een deel van de ontslagvergoeding heb ik gebruikt om dit horloge aan te schaffen, op 5 december 2015 mezelf voor Sinterklaas cadeau gedaan bij Heetman in Rotterdam.
Leuk, ik zie vooralsnog maar weinig Cellini’s langskomen op het forum. Eigenlijk is de jouwe de eerste voor mij hier maar ik houd mij dan ook niet in de Rolex-draad op (en ben nog niet zo lang lid). Heel sjiek horloge. Ik zou zuinig op haar zijn, je vrouw.
On-topic: ik heb hier (gelukkig) (nog) nooit over hoeven nadenken omdat ik geen horloges van significante waarde heb. Maar ik zou het wel verkopen denk ik. Wel eerst nog een dagje dragen om zeker te weten dat de klik verdwenen is, dan nog een mooie fotoreportage en een keertje extra stilstaan bij de gebeurtenis waar het horloge bij hoort, en uiteindelijk afscheid nemen.
Ik doelde hiermee echt alleen maar op de inruilwaarde. Horloges zonder inruilwaarde zijn in het kader van de vraag van topicstarter niet interessant.
En het begrip emotionele waarde is mij in het geheel niet vreemd hoor. Ik vind het wel een beetje jammer dat je dat miskent, gezien ons voorgaande gesprek daarover. Alleen “letterlijk onbetaalbaar” durf ik niet te stellen, dat is mij te absoluut. Tenslotte zei je zelf ook dat de Omega zou gaan als je honger hebt. Maar ik hoop dat het zo ver niet hoeft te komen en hij voor altijd bij je blijft.
Een aantal van m’n horloges zijn aan me gegeven of heb ik gekocht als aandenken aan een moment. Toch kunnen die er ook uit gaan, mits er iets beters voor in de plaats komt. De herinnering wordt dan niet minder, hij zit enkel in een andere kast.
Ik had niet gezien dat je je bericht had verwijderd, ik lig in bed met mijn mobiel en dan gaat het niet zo soepel.
Ik denk dat ik je trigger wel snap. Ik doelde er in ieder geval slechts op dat ik geen ervaring heb met het dilemma van de topicstarter omdat het geen zin heeft mijn horloges te verkopen, ongeacht de waarde die ze voor mij persoonlijk vertegenwoordigen, maar dat ik toch graag mee wilde doen bij wijze van gedachtenexperiment.
Mijn ex had een Invicta gekocht om ons samenzijn te vieren.
Die heb ik meteen verkocht en was meteen weer vrij. Ik heb toen een prisma gekocht om dat te vieren
De meeste horloges heb ik zelf gekocht en hebben geen emotionele waarde, die zou ik zo verkopen of ruilen.
Een aantal horloges heb ik van mijn vader gekregen als kerst of verjaardag kado’s. Dit zijn over het algemeen horloges van Invicta. Deze hebben op zich ook geen emotionele waarde, maar toch vind ik het zonde om ze weg te doen. De Invicta’s zou ik zelf nu niet meer aanschaffen, maar degene die ik gekregen heb draag ik nog regelmatig.
En dit is er 1 die ik (van de Invicta’s) nog het meest draag, tevens is dit ook mijn eerste automaat die ik van mijn vader gekregen heb. Ik denk niet dat ik die ooit weg zou doen…
Misschien toch wel 1 met emotionele waarde.
En zo beste @Grol heb je een prachtig topic gestart en mij laten beseffen dat ik toch een horloge heb met emotionele waarde!
Bedankt
Dit ben ik helemaal met je eens. Mijn dierbaarste horloge is mogelijk het goedkoopste in mijn collectie maar gaan absoluut niet weg om emotionele redenen. En het is niet eens een Hamilton
Zolang we geen financiële problemen krijgen zal mijn IWC Portugiese nooit weg gaan. Gekocht bij de geboorte van mijn eerste (en vooralsnog enige) kind en zal later doorgegeven worden. Maar uiteindelijk zijn het maar dingen, dus ze gaan zonder moeite de deur uit als het nodig is.
.
