Een paar maanden geleden kocht ik een Breitling chronograaf (vintage uiteraard) voor weinig geld.
De Breitling referentiecode 1180 klopte, en het fabrieksnummer gaf een bouwjaar van 1951 aan, wat behoorlijk overeenkomt met het Venus 188 uurwerk zonder incabloc.
Het was wel een zwaar vervuild exemplaar en het uurwerk moest grondig gerepareerd en gerenoveerd worden.
Ik zal jullie niet vermoeien met het langslepende reparatieverhaal, maar bijgaand plaatjes zoals hij er nu uitziet:
Het uurwerk loopt nu weer als nieuw, en dat is voor mij eigenlijk het belangrijkste; het kastje en de wijzerplaat zijn wel wat schoongemaakt, en het horloge heeft zo wel iets, zijn leeftijd is 'm aan te zien, en dat vind ik eigenlijk best wel sympathiek staan.
Het dilemma is nu eigenlijk: ga ik de wijzerplaat en kast (laten) restaureren of zal ik ervoor kiezen om hem zo te laten?
Ben heel benieuwd wat jullie meningen hierover zijn: zo’n vintage klokje restaureren of hem juist in zijn oorspronkelijke staat conserveren?
Ik heb niets tegen restaureren. Maar als een wijzerplaat opnieuw opgemaakt wordt terwijl dat niet echt nodig is, zoals in dit geval, zou ik er van af blijven.
Dat is wat ik ook tegen een aantal van de restauraties uit de Watching heb. Daar zie je nog wel eens dat een plaat die zijn leeftijd toont maar er nog best uit ziet helemaal opnieuw opgemaakt is. En dan zie je vervolgens verschillen met het origineel. Dan is het naar mijn smaak niet origineel meer en daardoor verziekt.
Ook het vervangen van originele dingen als de kroon omdat het slijtage vertoont bergijp ik niet. Is toch niet zo erg?
Mooie klok. Nog een echt mooie Breitling! Ik zou zelf de kast opnieuw laten vergulden en de wijzerplaat voorzichtig laten reinigen. Ik vind ook dat je best mag zien (bijna moet zien) dat ie niet nieuw meer is. Echter, de kast heeft zulke zware slijtplekken, dat ik dat wel wat afbreuk vindt doen aan het horloge en, als ik het horloge zelf zou hebben, mij er wel aan zou gaan irriteren op den duur.
Ben het gedeeltelijk met je eens, het rare is dat ik bij sommige opknappers helemaal geen moeite heb om het kastje te polijsten en opnieuw te vergulden en wijzerplaten en kronen te vervangen; en bij andere wil ik eigenlijk alles eigenlijk liever authentiek houden (meestal de duurdere merken).
Ik heb onlangs een stapel oude Watchings gekregen, en ik moet zeggen dat in hun restauratieartikelen de gerestaureerde wijzerplaten er erg goed uitzien (je kunt bij Causemann blijkbaar kiezen voor een “verouderde look”); maar kijk eens op de site van Joseph watches, vrijwel op alle (peperdure) horloges zijn de wijzerplaten opnieuw opgemaakt, en daarbij zie je dat zo overduidelijk dat echt alle charme van het klokje weg is!
Groet,
Paul
Hoi Niels,
de wijzerplaat heb ik al heeeeeeel voorzichtig schoongemaakt !
(oorspronkelijk was hij helemaal met een vette gele laag bedekt)
Het versleten kastje opnieuw polijsten en vergulden is makkelijk te doen, maar dan ben ik weer bang dat het kontrast met de wijzerplaat erg groot wordt (geldt ook voor de wijzers, trouwens); lastige keuze!
Paul
De wijzerplaat zou ik zo laten. De kast zou een “make-over” kunnen gebruiken maar als je het contrast met de rest te groot vind, kan dat dus niet.
Dus blijven er 2 opties: Of alles opmaken of niets !!
En aangezien je twijfelt zou ik het eens even laten voor wat het is. Opmaken kan altijd nog, ongedaan maken niet.
Vorig jaar was ik nog geen forumlid en heb ik dit verhaal alleen kunnen lezen. Nu ben ik inmiddels wel in staat om te reageren en ben ik zeer benieuwd wat je hebt besloten. Ik vind het een prachtig klokje en zou zelf zeker gekozen hebben om de kast opnieuw te vergulden. Hoe ziet ie er nu uit?
maar ik heb besloten om 't horloge te laten zoals 't was, “doorleefd, maar sympathiek”.
Voor een restauratie zou zowel de plaat als de kast aangepakt moeten worden (denk ik), met alleen een opgeknapte kast zou de wijzerplaat er in negatieve zin te erg uitspringen.
Moet er trouwens wel bij zeggen dat het horloge er in 't echt wat beter uitziet als op de fotootjes!
