Ik ben in onderhandeling over de aankoop van een vintage (1967) Seamaster 300 ‘Big Triangle’. Hij werd elders op dit forum al gesignaleerd. Ik heb weinig twijfels over de originaliteit en ‘het verhaal’ - mogelijk zijn de wijzers ooit vervangen en ik zou het uurwerk nog willen bestuderen voor ik tot aanschaf over zou gaan.
Omdat het een wat langdurig proces is geweest met de verkoper, ben ik inmiddels niet meer de enige serieus geïnteresseerde. Het is nu “bieden vanaf €3500”. Afgezien van dat dat in absolute zin natuurlijk belachelijk veel geld is, is dit volgens mij momenteel een goede prijs voor deze referentie.
Nu het er echter op lijkt dat ik over dat bedrag heen moet om in de race te blijven, slaat bij mij de twijfel toe. Het horloge is een van mijn graaltjes, dat zeker. Maar van de andere kant bezit ik inmiddels een aardige collectie vintage Seamasters. Zou het niet eens leuk zijn om iets nieuws te kopen?
Bij eerdere vintage aankopen kwam dat niet echt binnen bereik. Voor €1000-€1500 koop ik een (voor mij) werkelijk prachtige en interessante Omega, maar nieuw is er voor zo’n budget weinig dat me aanspreekt. Maar in dit geval ligt dat anders. Nieuwe horloges lonken. Garantie, geen gezeik met origineel of niet, enkele jaren geen onderhoud, gewoon waterdicht enzo…lijkt me ook wel eens leuk.
Het punt is dat het niet allebei kan. Dit is het laatste stuk budget dat ik de komende (lange) tijd aan horloges wil besteden.
Ja, iedereen staat daar natuurlijk anders in. Toen ik een aantal jaren geleden de vintagemarkt ‘ontdekte’, ging er een wereld voor me open… dacht ik. Ik heb maar een paar vintage horloges, waarvan de meeste niet erg waardevol zijn. De meest interessante is een Seamaster van eind jaren '60. Maar ik kwam er al vrij snel achter dat vintage, voor mij in ieder geval, wel erg aantrekkelijk leek. Maar dit in praktijk eigenlijk niet was. Ja, er is heel veel aanbod van aantrekkelijk uitziende vintage horloges van ook nog 'ns mooie merken. Maar de vintagewereld is er ook een van vele valkuilen. Niet originele horloges, die dringend onderhoud nodig hebben en dure reparaties zijn eerder regel dat uitzondering, in mijn beleving in ieder geval. Ik heb gewoon niet voldoende verstand van zaken en het horlogegebeuren is slechts één van m’n vele hobbies. Ik heb dan ook een tijd geleden besloten dat ik het heel leuk vind om te zien. Maar niks meer ga kopen. Mijn leven is hectisch en vol genoeg om er niet nog 'ns allerlei gez$%k met oude horloges bij te hebben. Daarnaast hecht ik gewoon teveel aan mooie glimmende, kras- en deukvrije kasten, bezels en glaasjes en horloges die gewoon zonder problemen werken en waar je zo het water mee in kunt springen. En als er dan toch wat aan de hand is, is er (je zei het al; hoe heerlijk!) garantie of zijn onderdelen vaak nog goed te verkrijgen, omdat het om een nieuw of recent horloge gaat. Pfoeh, wat een rust! Succes met je beslissing!
Vintage vind ik meer charme en karakter hebben en ben er daardoor een liefhebber van.
Ik weet niet hoe je verdere collectie er uit ziet, mocht je alleen vintage hebben, is het altijd handig een nieuw/nieuwer horloge erbij te hebben wat waterdicht is, weerbestendig en waarvan onderdelen makkelijk te krijgen zijn.
Blijft denk ik alijd een moeilijke keuze als je geen “vintage purist” bent .
Een jaar of 4 geleden was dit een deel van mijn vintage (Omega) collectie die ik in een paar jaar tijd had opgebouwd.
Omdat ik echter geen “vintage purist” ben/was maar wel een perfectionist heb ik de meeste van mijn vintage Omega’s laten reviseren. Dat was een kostbare aangelegenheid met nieuwe onderdelen van Ofrei of WatchCo. Ben op enig moment “rigoreus” overgestapt op “nieuwe” (Omega) horloges, naast het feit dat ik ook het aantal serieus heb teruggebracht.
Ben inmiddels heel tevreden met mijn “beperkte” collectie van 6 horloges. Nog steeds 3 Omega’s, of beter weer 3 Omega’s. Hiervan slechts 1 vintage (wederom volledig gereviseerd) en twee nieuwe klassiekers uit 2015
als ik nu zou moeten kiezen tussen een vintage Seamaster 300 of de Seamaster 300 Professional, zou ik toch kiezen voor het gemak van een nieuw horloge
De Omega SMP 300 Co-Axial is een prachtig horloge … krijg je volgens mij geen spijt van als alternatief voor de vintage Seamaster 300
Vintage vind ik wel charismatisch, maar contemporary zoveel degelijker. Solid end links, geen blikken sluitingen, krasvast saffierglas, etc. zijn allemaal punten waarom ik de voorkeur heb voor nieuwe klokjes.
Dan zijn er ook nieuwe die de looks hebben van lang vervlogen tijden. Vaak klassiekers als de Sub, Portugese, maar ook van Omega bijvoorbeeld de moonwatch of speedy Mark 2. En onlangs de seamaster 300.
Ik zou ze wel es goed om de pols bekijken. Want hoewel ze in eerste instantie vintage ogen, zien en voelen ze toch anders aan. Voor sommigen zoals mijzelf in positieve zin, maar voor anderen Is dat weer een negatief iets.
Moeilijke vraag die iedereen voor zichzelf moet beantwoorden. Vintage is uniek en zeldzaam maar kan, afhankelijk van de staat, sneller onderhoud vergen. Ik merk zelf dat ik met mijn vintage klokken toch wat voorzichtiger omga, terwijl nieuw om de pols altijd mee mag. Als je al een paar mooie oude klokken hebt, bedenk dan wat jou het meeste plezier geeft.
Ik vind veel vintage horloges erg mooi zoals de Speedmaster, Submariner 5513 en horloges als bijvoorbeeld Heuer.
Misschien wel mooier dan nieuw maar het vraagt ook veel kennis en geld als je een bepaalde smaak hebt.
Ook moet je niet een pietje precies zijn zoals ik en alleen voor de mooiste exemplaren en full sets willen gaan want dat praat je over absurde prijzen. Daarbij is een keuze maken ook erg moeilijk omdat er simpelweg teveel keus is en er veel gerommeld wordt. (waar de kennis nodig is)
Als ik geld als water zou hebben, dan zou ik elke mooie vintage kopen die ik tegenkom en is het eind ook zoek.
Daarom heb ik ervoor gekozen om mezelf te beschermen en voor nieuwe horloges te gaan van iconische modellen zoals de Monaco, Submariner, Oris Sixty-Five, Speedmaster etc.
De zekerheid van garantie, perfecte staat, eerste eigenaar en toch modellen met een historie.
Ik zie een paar perfecte vintage seamaster 300’s voor meer dan 5000 te koop staan bij de handelaren met een goede reputatie, dus de prijs lijkt me nog niet zo gek.
Voor dat geld zou ik echter ook een nieuwe nemen, even mooi (imo) en veel minder zorgen…
Als je horloges als belegging ziet (of in ieder geval er geen geld op wilt verliezen) kun je beter voor de vintage Seamaster gaan. Dan moet je er natuurlijk wel zeker van zijn dat deze origineel is. De prijs vanaf 3.500 euro is stevig te noemen maar ik zie ze eerder stijgen dan dalen in waarde. Als de vintage Seamaster de Submariner achterna gaat kunnen ze nog flink duurder worden.
Als je horloges voor het draagplezier hebt kun je zeker ook een nieuwe overwegen met de voordelen die je zelf al noemt. Je hebt dan wel de afschrijving aan het begin maar dat maakt ook niet zoveel uit als je het horloge lange tijd in je bezit houdt.
Persoonlijk heb ik alleen maar vintage Omega’s. Een RAF 53, PiePan 63 en Speedy 76. Voor mij ook zo’n beetje het maximum (op misschien een Seamaster na ;-). Ik zie ze niet als belegging maar wil er ook geen geld op verliezen. En met drie horloges kan ik ze ook regelmatig dragen en beperk ik de onderhoudskosten.
Voor mij moet een horloge ook altijd een goede deal zijn, en ik denk dat dit aspect in dit geval voor jou ook een rol speelt. Nu de prijs (richting) marktconform is gegaan is de rush er misschien gewoon vanaf. Vergeet niet dat het gewoon heel veel geld is, en voor dat geld moet alles goed voelen, als de twijfel dan toeslaat dan moet je er gewoon vanaf zien, want ook al koop je het klokje de twijfel zal altijd blijven…
Een goede vintage kan na de (eventueel) nodige service, vrijwel hetzelfde gedragen worden als een nieuw horloge. Alleen doet bijna niemand dat, want je bent een beetje de “bewaarder” (het Engelse custodian is zoveel mooier!) van het horloge. De meeste mensen met een duur modern horloge doen echter precies hetzelfde; als ze naar het strand gaan, nemen ze toch maar een G-Shock of SKX mee i.p.v. hun Rolex of Omega. Ze vergeten trouwens wel dat daardoor o.a. die mooie faded bezels en wabi ontstaan zijn…
Kortom; ik zou, als het financieel kan, altijd voor de vintage gaan; lekker (maar inderdaad een beetje voorzichtig) dragen en genieten van al z’n karakter en geschiedenis! Want dat hebben die “jonkies” toch echt minder. (Ik weet sowieso niet of die dat nog op dezelfde manier gaan krijgen wanneer de ceramische bezel er altijd hetzelfde blijft uitzien, net als de lume…misschien wel jammer! )
Succes met je beslissing!
