Zoek al een tijdje naar een mooie Omega Seamaster uit 1960, bij voorkeur 14 of 18k. Nu een, weliswaar stalen, versie gespot die er “near mint” uitziet.
Enige valkuilen waar ik op moet letten? En kan er iets zinnig over het Cal.268 gezegd worden qua betrouwbaarheid etc?
Dank voor jullie reacties.
In een Omega boek dat ik heb over de geschiedenis van de modellen en de uurwerken wordt de 30 mm serie goed uitgedacht en robuust genoemd. Vanaf 1949 ging de cal 30 mm de 260 heten. de 269 is de laatste van deze serie.
De valkuilen bij horloges die er (near) mint uitzien is dat je er zeker van moet zijn dat alles origineel is. Als je het niet erg vindt dat er dingen zijn vervangen, is dat ook prima, maar daar moet de prijs dan naar zijn.
De cal 26x reeks is een van de beste/meest betrouwbare uurwerken die Omega ooit gemaakt heeft. Ze zijn nu nog steeds enorm gegeerd.
Voor valkuilen kan je best foto’s posten, dan kan ik je wel zeggen wat er mis is met het horloge of niet.
Meestal is het de kroon/wijzerplaat die niet 100% correct is, of dat de kast overgepolijst is.
Ik heb trouwens nog een 18k Omega cal 491 (automaat) liggen die ik wss ga verkopen. Geen Seamaster, maar het komt wel sterk in de buurt. Ook jaren 60 en in near mint-staat.
De Omega is nagenoeg op alle punten (binnen/buitenzijde kast, kroon, uurwerk zelf etc.) gesigneerd. Zelfs het glas bevat het Omega merkje (volgens de verkoper dus)
Ga proberen om nog een foto te posten.
Klinkt goed hoor. Maar een kroon die er niet op hoort, kan ook een Omega logo hebben. Ben wel benieuwd naar de foto’s.
Te lang getreuzeld::X
Inmiddels verkocht…
Oeps…dat is balen. Volgende keer beter.
Jammer, maar volgens mij is het aanbod in vintage Seamaster’s toch wel redelijk groot dus wacht rustig je kans af.