In mijn voorstelrondje schreef ik, dat mijn eerste herinnering aan een klokje een
Timex reklame was. Dit filmpje maakte zoveel indruk dat hier waarschijnlijk het
fundament ofwel de kweekvijver van het Horlogevirus werd geschapen.
Het is misschien een leuk topic om van de liefhebbers hier nu eens te vernemen
wat ooit de tricker was die geleidt heeft tot het feit dat je nu deze post leest;)…
Ofwel: Wat of welke gelegenheid bezorgde jou ooit dit klokjesvirus?
Ik heb het Horlogevirus opgelopen door een directe besmettin…
ETA 2763 is de boosdoener… Ik had al eens wat horloge kastjes gemaakt voor “ouwe klokkies”, maar die ETA… dat is het eerste uurwerk waar ik daadwerkelijk iets aan hersteld heb… al was het dan niet meer dan het vervangen van de Tige… en het goedleggen van de raderen in de minuterie… omdat je bij een 2763 de tige alleen moet verwijderen in wijzerverstelling…
de ETA 2763 is vanuit mijn vaders oude horloge verhuisd naar een nieuwe kast, met nieuwe wijzerplaat en nieuwe wijzers… en momenteel licht er een stuk Titanium te wachten op verdere bewerking tot Horlogekast…Ja… ik ben meer een bouwer dan een koper…
Ik mocht 5 jaar geleden voor mijn 18e verjaadag een horloge uitzoeken. Ik ben toen op dit forum beland en zo heb ik het virus gekregen. Het horloge wat ik toen heb uitgezocht koester ik nog steeds.
Hier een foto van 5 jaar geleden toen ik hem net kreeg ( op het moment ligt die bij de juwelier voor een servicebeurt)
Ik wilde voor mijn 40ste verjaardag een klokkie uitzoeken. Inmiddels zijn er na 2 jaar ongeveer 15 klokken voorbij gekomen denk ik. Dus er wordt ook best wat geflipperd…
Bij mij was het eigenlijk mijn vader, die me had aangestoken met het horlogevirus. Hij had altijd al horloges voor zolang ik me kan herinneren en op bepaald moment als 10 jarig kind besloot ik dat ik ook maar horloges moest gaan dragen. Maar dan wel de echte ipv de kinderhorloges, die had ik natuurlijk al wat langer maar vond ik maar niks.
Dus toen ben ik naar de juwelier hier in het centrum gegaan met m’n ouders en heb daar mijn eerste ‘volwassen’ horloge gekocht (uiteraard wel na veel denken en zoeken, niet in 1 dagje ofzo)
Het is uiteindelijk een Lorus rf345ax9 geworden. Niks speciaals dus, maar het was destijds een heel rip uit m’n lijf. Het horloge kostte toen zo’n 90 euro en als kind van 10 is dat natuurlijk heel veel geld. Toen had ik dus besloten om iedere dag dat horloge te dragen en sindsdien draag ik ook iedere dag een horloge.
Het was een van de weinige herenhorloges die ik paste met mij kleine polsjes want ik wilde geen dameshorloge… Hij was destijds hartstikke oversized (40mm incl. kroon) om m’n pols maar man wat was ik trots!
Vanaf mijn 14e ongeveer zijn er wat meer horloges bijgekomen en zou je kunnen spreken over het verzamelen. Maar het is dus allemaal begonnen met deze:
Bij mij was het virus al sinds ongeveer mijn 10e al aan het sluimeren. Jaloers op de duiker van mijn vijf jaar oudere broer. En gefascineerd door de per seconde verspringende wijzer van de Seiko van mijn vader. Jaaa, toen was quartz nog bijzonder ;).
Altijd zorgvuldig het virus onderdrukt. Totdat mijn vrouw had bedacht mij een horloge voor mijn veertigste verjaardag te geven. Na dat horloge volgden er veel meer. Want er moest toch ook een flieger, een duiker, een Rus, een Seiko, een G-Shock, een handopwinder, en een automaat etc. komen :D.
En overigens nu gaat mijn interesse steeds meer uit naar automaten, ik heb er twee en een derde is op komst. Misschien moet ik mijn gebruikersnaam maar eens aanpassen.
Mijn virus had een vrij lange incubatietijd
ik ontdekte na zo’n 30 jaar weer mijn eerste horloge
een 22mm Olympic uit 1972
( ooit gekregen van m’n grootouders )
het werkte niet meer maar ik kreeg het zelf weer aan de praat, alleen als volwassene ondraagbaar.
waarna ik als hommage aan mijn grootouders een mooie
nieuwe Olympic kocht,tegelijk vond ik nog diverse andere klokjes terug ( gierige hond die ik ben )
uiteindelijk bleek ik dus ongemerkt reeds 8 horloges te bezitten in diverse stadia van ontbinding,
waarna ik besmet raakte met een verzamelvirus
uiteindelijk zit ik nu met een vitrine met 45 horloges en is er een Skeleton handwinder onderweg.
( met de bedoeling / kers op de taart ) maar ik vrees dat er over een tijdje nog 40 horloges bijkomen
Mijn vader kocht in 1977 een Enicar Sherpa horloge. En net als zijn scheerapparaten later, kreeg ik zijn Pontiac als afdankertje. Dit horloge heeft slechte tijden bij me gehad, ik drukte de kroon langs een tafelblad om deze op te winden.
Mijn oudere broer jatte dit horloge van me en omdat ik hem toen fysiek niet aankon is het daarna bij kermishorloges gebleven. Tot 1981, toen kreeg ik van mijn ouders 100 gulden omdat ik een half jaar niet op mijn nagels gebeten had. En daarvoor kocht ik een Citizen quartz die ik in 1992 ben kwijtgeraakt en later heb teruggevonden. De Enicar van mijn pa, de Citizen zijn nog steeds in mijn bezit. De Pontiac is weg maar deze maakte een onwisbare indruk. Mijn pa en broer zijn niet meer, de herinneringen daarentegen des te meer. En de liefde voor horloges is mede door dit forum alleen maar erger geworden. Sterker, het is een verslaving/liefde voor het leven.
Bij mij is het aangewakkerd door mijn vriendin. Zij wilde graag een micheal kors voor haar verjaardag dus we gingen wat juweliers af. Mijn oog viel op de armani modellen en probeerde ook wat. Uiteindelijk geen armani gekocht maar een paar maanden later een danish design gehad van haar.
Momenteel is ze meer weg van Seiko, ze heeft een pepsi mini sumo en ik zie haar regelmatig ebay afstruinen op zoek naar leuke kleinere duikers. Win win dus aangezien ze mijn aankopen ook wel eens mee financiert