Laat ik beginnen met te zeggen dat ik, met horloges net zoals met kleding, voorstander ben van: Dress to the Occasion.
Noem me old-fashioned 
En dat is natuurlijk ook makkelijk om te zeggen als je meerdere types horloges in de collectie hebt. Sport, Dress, enz. enz.
Zoals sommigen van jullie weten, ben ik bijvoorbeeld al een tijdje op zoek naar het ideale zomerhorloge.
Want ook op het strand, vind ik dat het juiste horloge erbij hoort (als je er überhaupt al een draagt). Uiteraard zijn de standaard afwegingen dan belangrijk; niet te klein, niet te groot, kleur van de wijzerplaat, bla bla bla bla.
Vaak gooi ik dan de Explorer II om, maar in Ibiza dacht ik;dat doen we eens anders. Ik nam een Seiko mod mee met een knalgele wijzerplaat.
Krijg ik de opmerking van mijn vriendin: “hier loopt iedereen met ‘dikke klokken’ om (sorry 
) en jij draagt zowat jouw goedkoopste horloge?”. Het gaat hier dus om status ofzo? Persoonlijk ben ik daar dan weer niet gevoelig voor. Per slot van rekening klopte het horloge voor de locatie en ik vond het eigenlijk ook wel leuk.
Deze week ook een Seiko gekocht met een frisse lichtblauwe wijzerplaat en bij incoming kreeg ik al voorzichtig de vraag of ik wel helemaal goed snik was. Grappig, die beeldvorming.
Nu iets compleet anders: toen mijn vader overleed, moest ik zijn bezittingen gaan ophalen in het ziekenhuis (vreselijk om te doen, maar dat hoef ik niet uit te leggen). Bij deze bezittingen, onder andere zijn Tissot.
Dit horloge hoort bij mijn verzameling. Vanzelfsprekend, maar het horloge heb ik nog nooit gedragen. Vrees ook dat dit nooit zal gaan gebeuren. Gevoelskwestie.
En nu kom ik bij mijn vraag: verandert jouw gevoel naar gelang het horloge dat je draagt?
Voel je je belangrijker als je een Rolex draagt en minder als er een Seiko om je pols zit?
