Deze hoort echt in het vintage deel. Een Junghans zakhorloge met een j26 uurwerk uit 1921.
Een tijdje geleden sprak ik op het werk een collega over mijn horlogehobby en liet ik hem een gerestaureerd vintage horloge zien, waar ik aan had gewerkt. Een paar dagen later kwam hij op het werk met dit zakhorloge. Bleek van zijn opa te zijn geweest en hij vroeg me hier eens naar te kijken. Het zakhorloge liep niet meer en het was niet duidelijk wat het probleem was. Bij het opwinden merkte ik dat de opwindveer waarschijnlijk gebroken was. Het leek een simpele klus, nieuwe veer en een beurtje, maar dat was te kort door de bocht.
Ergens in het verleden heeft een “horlogemaker” dit uurwerkje onder handen gehad. Geen idee wat er mee is uitgevoerd, maar het zag er niet lekker uit.
Dus op zoek naar een passende balansas. Gelukkig kon @vinwat me daarmee uit de brand helpen. Ook met het plaatsen van de balansas, want ik had dit nog nooit gedaan. Weer een ervaring rijker, nog bedankt Huib. Top.
Het zakhorloge loopt weer als een zonnetje en ik ga mijn collega er morgen mee verrassen. Weet je, ik heb al aardig wat horloges geserviced, maar zo’n oud zakhorloge is toch iets speciaals. Ondanks dat het een simpel uurwerk betreft.
Het zijn krassen. Het lijkt erop dat eerder een uitgelopen gat is getracht te herstellen door bv het materiaal van de platine terug te slaan, waarna onregelmatigheden zijn weggevijld of -geslepen. Dat kom je wel vaker tegen. Een tapgat is tegenwoordig voorzien van een lagersteen, maar (heel) vroeger was dit niet zo. Door de krachten en slijtage van metaal op metaal loopt het gat uit. Ipv het gat te dichten en een nieuw gat te maken, wordt/werd het materiaal nog wel eens teruggeslagen. Niet de goede manier (materiaal wordt dunner) maar meer een snelle fix.
Het lijkt hier op, ondanks dat hier wel een lagersteen is geplaatst. Aangezien het zakhorloge niet dagelijks gebruikt gaat worden en prima loopt, heb ik het zo gelaten.
Zo’n emaille wijzerplaat is voor de eeuwigheid gemaakt, daar gebeurt niks mee (als tenminste niemand het horloge laat vallen of die wijzerplaatschroeven te hard vastdraait)
Ze zijn erg duurzaam, maar niet voor de eeuwigheid. Ik heb er al meer gezien met barsten, die niet gevallen waren. Waar dat dan door komt, geen idee. Fout bij het bakken, of grondstof niet goed samengesteld.
Maar bij deze: niets van dit alles. Prachtige plaat, en kan er weer een eeuw tegen.
Was ook een beetje spreekwoordelijk
Heb wel het idee dat een groot deel van al die gebarsten dingen veroorzaakt is door horlogemakers die menen dat die wijzerplaatschroeven muurvast moeten zitten.
