prachtig hoor!
Beste horlogefanaten, inderdaad een geweldige prestatie. Na ontvangst van het horloge heb ik hem naast mijn pc op kantoor “mee laten lopen” met de klok van de pc. Vijf uur is vijf uur, zowel de klok van de pc en het horloge gaven dezelfde tijd aan. En dat voor een uurwerk van meer dan 200 jaar oud! Natuurlijk niet op de seconde nauwkeurig. Maar toch…
De treinen van de NS rijden niet op tijd, dit horloge wel… 
Groet, Kanarie
Het resultaat is dan ook geweldig!
Hoedje af!
Beste Kanarie,
Het heeft even geduurd en het kost ‘een paar’ centen, maar het resultaat is absoluut de moeite waard. Complimenten aan de horlogemaker en beiden gefeliciteerd met dit fraaie resultaat!
Met vriendelijke groeten,
Robbert
Werkelijk een prachtig resultaat! De sound is ook geweldig. Proficiat.
Met vriendelijke groet,
William
Dank je wel robbert voor je reactie. Naast de restauratie heeft het mij ook een vakantie opgeleverd in Neuchatel, Zwitserland. Want daar is de oorsprong van het horloge terug te vinden. De kast en wijzerplaat is gebouwd in Neuchatel rond 1800. Het uurwerk in Frankrijk. Het uurwerk is geïdentificeerd door het musee international d”horlogerie, verbonden aan Frederic Japy. Een product van Frederic Japy dus. In de mail van het musee international d”horlogerie wordt aangegeven dat Frederic dit horloge als “bouw-pakket”heeft aangeleverd aan diverse horlogemakers in die periode (1790-1830). Het horloge wordt omschreven als een “ Empire Quarter repeater”. Franse stijl.
De onderdelen, de kast, wijzerplaat en het uurwerk werden aangeleverd zonder de vermelding van de maker(s) of producenten. Slechts een goudstempel, merkje een een nummer.
Elke horlogemaker die dit “bouwpakket” in kocht, had de vrijheid om zijn initialen in de kast te plaatsen. Zo zijn er exemplaren die voorzien zijn van uitgebreide initialen en de prachtigste inscripties. Ook zijn modificaties te zien. Zo zag ik dit horloge ook in Engeland, Duitsland en Franrijk weer terug, met de vermelding van de maker.
Dit horloge is blanco. Wie het in elkaar gezet heeft weten we niet. Slechts het keurmerk van “Neuchatel”, de handtekening van de bouwer van de wijzerplaat zijn zichtbaar.
Maar het blijft een typisch Frederic Japy product, zoals het musee international d”horlogerie het identificeerde.
Nogmaals, met hulde aan Erik die het horloge heeft gerestaureerd. Heel bijzonder dat een zakhorloge na 200 jaar weer gewoon “tikt”.
Mijn volgende project is de restauratie van een Friese staartklok, anno 1900.
Geen horloge, wel vintage.
Past niet in dit forum denk ik,
met hartelijke groet, Lex Kleijn
Beste Kanarie,
Zo’n ‘bouwpakket’ heet in vakjargon een ruwwerk of ébauche en was lange tijd heel gebruikelijk: ieder z’n specialiteit, moet je maar denken. Horlogemakers kregen dan de geboorde, nauwelijks afgewerkte platines, kloven en/of bruggen compleet met tandwielen aangeleverd. Wijzerplaten, wijzers, echappementsdelen (denk aan Novarox-FAR), lagerstenen (o.a. Seitz) en nog heel veel andere onderdelen worden in de meeste gevallen ook vandaag de dag nog bij gespecialiseerde bedrijven afgenomen.
Succes met je staartklokproject: heel wat anders dan zo’n in verhouding modern horloge, want die Friezen deden letterlijk alles met de hand, inclusief het vijlen van de tanden! Belangrijke, maar al te vaak genegeerde tijd- en (vooral) ergernisbesparende tip bij het in elkaar zetten van zo’n uurwerk: let op de merktekens op tandwielen en rondsels. Zet wanneer de tekens tegenover elkaar staan de sluitschijf (de ‘programmaschijf’ van het slagwerk) er altijd in na de slag van 12 uur.
Met vriendelijke groeten,
Robbert
"Hij is af !! "
Dat mag jij als geen ander zeggen , dit is echt af !
Helemaal onder de indruk en geweldig veel van dit topic genoten .
Yo , Manu .
Goedendag Robbert,
dank je wel voor je antwoord. Ik ben maar een leek. Als leek was het voor mij een avontuur om er op mijn manier er achter te komen hoe het zat. De Franse emails uit Zwitserland over het horloge kon ik met moeite ontcijferen, laat staan de termen in het vakjargon.
Ik heb veel foto’s van het gerestaureerde uurwerk door gestuurd naar het horloge museum in Zwitserland. Fantastisch dat ze aan deze foto’s de oorsprong, de makers en het ontwerp kunnen identificeren.
De staartklok; Het mechanisme lijkt zo simpel. Grof en leeg. Inderdaad hand gevijlde tanden. De klok geeft een maanaanduiding aan, heeft een wekkerfunctie (dubbele gewichten). Op de wijzerplaat staat staat een “een boer” die een koe op de wijzerplaat op zijn achterwerk slaat met een stok. De stok beweegt dus vanuit het uurwerk.
Het uurwerk is er inmiddels uit. Vooral bedankt voor de tip betreft de programmaschijf. Had ik niet aan gedacht.
Maar ik ben niet alleen. De klok is eerder in onderhoud geweest door een oude klokkenmaker. Hoge leeftijd inmiddels, maar de gids voor mij om verder te gaan.
Het hele project verdient drie aandachten, het uurwerk, wijzerplaat en het houtwerk. Het houtwerk is versierd met allerlei ornamenten. De wijzerplaat is versierd met bladgoud, schilderkunst en cijfers. En het uurwerk.
Toen de klok nog in zijn geheel was, heeft de “oude klokkenmaker” hem op tijd gezet. In mijn vakjargon bedoel ik daarmee dat hij gewoon op tijd liep. En dat deed hij. De reden van de komende restauratie is dat de slinger constant tegen de houten kast sloeg. Een langere uitslag dus. Korter maken gaf te snel lopen.
Behoorlijk vintage, maar geen horloge.
Met vriendelijke groet, Lex