Beste allemaal,
Deel 1 van mijn horloge geschiedenis was puur functioneel. Als je rond 1970 opgroeide dan kwam er vanzelf een verjaardag waarop je een “opwindhorloge” kreeg. Dat hoorde in hetzelfde rijtje als een degelijke fiets, een boekentas en dansles. Maar ja, hoe gaan die dingen, de fiets werd vervangen door een auto, de ingewikkelde danspasjes zijn allang vergeten……. en het horloge? Ik vrees dat de noodzaak om het batterijtje van mijn trouwe Citizen day date te vervangen er niet meer was vanaf het moment dat de Nokia Cityman (formaat melkpak) zijn intrede in mijn leven deed.
Toch ben ik sinds een jaartje heel kleinschalig (zeker vergeleken met een aantal van jullie) weer bezig met horloges. Niet zoals vroeger met iets wat je nu eenmaal nodig hebt, maar nu vanuit andere gezichtspunten. Het begon met de gedachte dat een horloge misschien wel weer eens een leuke aanvulling op de outfit kan zijn (ik ben de leeftijd van happy socks om de boel op te fleuren een beetje gepasseerd). En al doende ontdek je dan ook de charme van de achterliggende techniek en hoe fraai sommige horloges ontworpen en afgewerkt zijn. Mijn uitgangspunt was simpel. Het mocht niet te veel kosten in tijd en geld (hier spreekt mijn financiele achtergrond) en het had geen haast. Naast een paar youtube kanalen is met name dit forum een nuttige bron gebleken en het leek me wel leuk om eens in plaats van anoniem mee te lezen te delen hoe ik nu de balans opmaak en de volgende fase voor me zie.
Goed, ik ben dus ruim 1000 euro armer en heb daarvoor een dozijn horloges en een handjevol extra bandjes gekocht. Laten we ze eens van links naar rechts op volgorde van waardering leggen en kijken wat de geleerde lessen zijn.
De Seiko’s SKX007 en de SARY055 strijden in dit veld om de eerste plaats. Het is appels en peren, dat mag duidelijk zijn. Toch draag ik die duiker best vaak en op een dag zonder al te formele afspraken gaat ie op een leren bandje gewoon mee naar kantoor. En dan de SARY055. Wat een mooi ding is dat toch! Soms lijkt de wijzerplaat bijna wit, dan is het weer stralend zilver. De indices, hoe klein ze ook zijn, ze hebben daar in Japan echt hun best gedaan om ze fraai af te werken. Minpuntjes zijn met name de standaard meegeleverde banden. Daar is op bezuinigd. Ik zoek nog een chique diep donker blauw stukje leer om de SARY helemaal af te maken.
Dan een aankoop waar ik ook nog steeds heel blij mee ben. Een Cortebert uit begin jaren 70 die er echt heel netjes uitziet en prima loopt. Het was een paar weken geduld hebben en veel zoeken maar toen had ik toch voor niet al te veel een mad men achtig horloge van zwitserse herkomst.
De Seiko 5 fieldwatch vervolgens. Die waardeer ik vooral om zijn heldere vormgeving. Praktisch, goed afleesbaar en heel veelzijdig. Het maakt niet zoveel uit welk bandje je kiest, ze staan allemaal goed. Vóór de aanschaf van die andere twee Seiko’s was dit mijn favoriet. Maar ja, als je eenmaal net een klasse beter om de pols hebt gehad…… Hij zal spoedig het veld moeten ruimen (ja ok, flauwe woordgrap).
Nog twee min of meer geslaagde vintage aankopen voor heel weinig. Allereerst de Chromatic. Niet bepaald een merk waar je veel indruk mee maakt, maar wel een leuk design zo’n jump hour. En als je hem tegen je oor houd dan hoor je dat ie tikt als een pittig wekkertje. We zijn nu overigens wel de grens tussen “geslaagd” en “minder succesvol” overgestoken. Voor de Junghans met de mosterd kleurige wijzerplaat komt een minder gunstige beoordeling. Het merk en de vormgeving zijn wel OK. Het uurwerk doet het op zich prima, maar er is zichtbare schade en ik merk bij mezelf dat ik daar niet van hou. Dit horloge draag ik eigenlijk nooit.
De Zeon moon graph kwam onlangs tevoorschijn uit een laatje. Die heb ik in de jaren 80 bij Harrods in Londen gekocht. Gek genoeg heb ik er nu geen klik meer mee. De 2018 versie van mij heeft niets meer met batterij aangedreven horloges blijkbaar. Vandaar dat ook de Mondaine (ooit gekregen, maar zelden gedragen) en de Seiko chrono zo laag staan. Verder vind ik de Mondaine net te klein en deze Seiko net over het randje qua formaat. Dat ene millimetertje kan precies het verschil maken.
Tenslotte een Seiko 5 uit de jaren tachtig en (niet afgebeeld) een Sandoz. Wat ik hier in ieder geval van geleerd heb is dat opknappers niets voor mij zijn. De Seiko 5 hapert bij de overgang naar de volgende dag. De Sandoz zou ik wel even polijsten en van een nieuw glaasje voorzien. Ik had beter moeten weten, want heb ooit een jaar gedaan over het plaatsen van een nieuwe uitlaat onder een volkswagen kever. En dat was ruim voor de drukke baan, bezigheden als ondernemer en kinderen op middelbare school.
Goed, wat zijn de toekomst plannen nu de probeer fase over is. Ik heb in ieder geval geleerd dat ik geen klusser ben. En in de praktijk draag ik vooral dressers en nette toolwatches. Al te veel toeters en bellen, zowel qua design als met complicaties, is aan mij niet besteed.
Waar ik over 2 jaar sta? Ik denk dat deze bescheiden verzameling dan kleiner van aantal is, maar dat er een voorzichtige weg omhoog in zal zitten. De eerste stap heb ik deze week gezet met een Squale 1521. Dan de voorspellingen: De SARY055 zal het op termijn gaan afleggen tegen een Junghans Max Bill of een Hamilton. De Cortebert wordt een vintage Omega Seamaster met zwarte wijzerplaat en ook een Sinn 104 staat hoog op het verlanglijstje. En dat allemaal op een hobby budget van 1000 euro per jaar? We gaan het zien.
