Hi!
Ik zie veel mensen zich voorstellen, bij deze wil ik dat ook graag doen.
Mijn naam is Roel, ik lees ook al een tijd mee op het forum en heb hier en daar al wat vragen durven stellen.
Zo’n twee jaar geleden werd ik gegrepen door het “horloge virus” Dankzij de talking watches serie van Hodinkee. Een paar maanden later kocht ik mijn eerste Seiko skx007 bij de boutique in Amsterdam. Later kwam ik er achter dat ik deze voor veel goedkoper had kunnen krijgen maar dat mocht de pret niet drukken.
Al snel was ik niet meer van sites als catawiki en ebay te slaan, zoekend naar een interessant vintage horloge. Mijn volgende aankoop was dan ook een Tissot Seastar PR 516 handopwinder van eind jaren 60. Tritium lume, een mooi blauwe sunburst dial, dit horloge leek mij geweldig.
Nu is dit horloge uit een andere tijd, gemaakt voor een man van een ander formaat dan ik. Ik ben 2 meter, en al zeg ik het zelf, vrij goed in proportie. Daar kom dus een paar grote handen en een aardige pols omtrek bij. Ik merkte dat ik het horloge alleen maar droeg bij een overhemd of in ieder geval lange mouwen. Met een t shirt vond ik het mijn zijn 34mm toch te petit ogen.
Na heel veel te lezen over flipperen, moest ik er zelf ook aan gaan geloven. Vooral omdat ik mijn zinnen heb gezet op de nieuwe doxa sub 300 en daar voor gespaard moet worden.
Dus, de Tissot ging op marktplaats. Nu ben ik altijd wat huiverig als het om Marktplaats gaat, ik heb onlangs een nieuw huis gekocht en verbouwd, in dat proces getracht het een en ander gratis weg te geven via marktplaats. De communicatie via dit platform liep op zijn zachts gezegd over het algemeen stroef.
Goed, voor het eerst foto’s van een horloge gemaakt, ook niet makkelijk. Toch een beetje met pijn in mijn hart, omdat ik echt even verliefd was geweest op dit horloge.
Uiteindelijk een koper gevonden die langs zou komen om de Tissot op te halen. Het bleek te gaan om een gepensioneerde man, wiens vrouw was overleden.
In de jaren 70 had hij precies het model Tissot gekocht wat ik nu te koop had staan, en bij de juwelier in kwestie gevraagd of er ook een vrouwen versie van bestond. Dat bleek te bestaan, en hij is die dag naar buiten gelopen met een horloge voor zichzelf en voor zijn vrouw. Na een aantal jaar van dragen bleek het binnenwerk van zijn horloge onherstelbaar beschadigd te zijn en is hij over gegaan op het dragen van andere horloges. De Tissot van zijn vrouw is altijd blijven werken, en na haar overlijden wilde hij graag weer de twee horloges herenigen. Hij had haar horloge bij zich om het aan mij te laten zien en glunderde telkens wanneer hij over zijn vrouw vertelde.
Dankzij dit verhaal heb ik geen moment spijt gehad van het verkopen van mijn eerste vintage aankoop.
Hieronder zie je de twee horloges samen in een oude advertentie:
Bedankt voor het lezen!
Roel.
Toch de stress van marktplaats wellicht