“Hé Hans, kun je hier even een nieuw batterijtje in stoppen voor me?“
De gangbare batterijtjes heb ik meestal wel in voorraad, dus kom maar op met dat ding. Het is een Casio MTD-1061D-1AV, een goedkope duiker met een rating van 10 Bar. De krassen op de achterkant verraden iets. “Zelf geprobeerd open te maken, Kees? (niet zijn echte naam)” Hij kijkt me schaapachtig aan. “Ja, met een puntbektangetje, maar dat wilde niet echt.”
Ik pak mijn case opener, maak het horloge open en kijk naar het binnenwerk. Ah, een Miyota 2115, de hoeksteen van de goedkope quartz horloges. SR626 batterijtje weet ik uit mijn hoofd, en pak een nieuwe uit de bak. Bij het verwijderen van de oude batterij zie ik iets vreemds: een soort zweetdruppeltjes op de pluspool van de batterij. De minpool is zwart. Dat is meestal een slecht teken. Ik pak mijn loepbril en inspecteer het loopwerk. Corrosie alom, total loss.
“Wanneer heb je dit horloge voor het laatst het daglicht laten zien, Kees?” Hij weet het niet. Erg lang geleden begrijp ik. Ik stel voor om de Casio of weg te gooien, of het ding hier achter laten voor een donoruurwerk. Miyota 2115’s zijn spotgoedkoop en ik bewaar ze als een horloge met een identiek loopwerk om andere redenen is afgeserveerd. Hij kiest voor het laatste, want “cadeau van zijn vrouw”.
Ik bonjour Kees de deur uit en begin met het verwijderen van de stem/kroon. Dat is een weetje bij deze Miyota: geen palletje wat je moet indrukken, maar een elleboogscharniertje wat je zijwaarts een zetje moet geven. Het uurwerk kan nu uit de kast getild worden door de plastic ‘retainer’ op te wippen (een stuk plastic wat er voor zorgt dat het kleine uurwerkje vastgezet kan worden in de veel grotere kast).
Daarna is het de beurt aan de wijzers. Dat vereist rustig en precies werken; een stukje plastic op de wijzerplaat voorkomt mogelijke krassen. Als laatste verwijder ik de retainer en scheidt ik de wijzerplaat van het uurwerk. Twee palletjes zorgen voor de juist uitlijning van het uurwerk; links en rechts zitten kunststof klemmetjes die je iets terug moet duwen om het uurwerk los te koppelen.
Ik vergelijk het donoruurwerk nog even met het origineel. Perfecte match. De donor heeft naast datum ook dagaanduiding, maar dat laat ik zo – daar zie je later toch niks van. Ik monteer de donor op de Casio wijzerplaat en zet de stem/kroon nog even terug om te bepalen wanneer de datum overspringt. Dat is de 12-uur stand voor de wijzers. Dat is zo’n beetje het lastigste klusje, maar ze zitten er redelijk vlot weer op.
De rest is kinderspel: binnenkant glas nog even poetsen, retainer weer om het loopwerk, vastklikken in de kast, stem/kroon er weer in, nieuwe batterij, laatste check, rubber afdichtring niet vergeten, achterkant weer dichtschroeven. Klaar.
Ik heb geprobeerd af en toe een foto te maken met de smartphone, het enige wat ik even bij de hand had. Geen perfect beeldverhaal of topkwaliteit, sorry. Iets voor de volgende keer.
