Goed weekend mensen!
13 likes
De naam Peter Alexander zal bij de oudere generatie nog wel een aha-erlebnis oproepen als een showmaster, acteur en zanger van ooit populaire, nu voornamelijk flauwe liedjes en films die de tand des tijds niet al te best hebben doorstaan. Vandaag in Duisburg kwam ik deze cd tegen, radio-opnamen voor het Amerikaanse radiostation Rot-Weiss-Rot, de Oostenrijkse tegenhanger van de Berlijnse RIAS. Prettige, opgewekte luisterliedjes, zonder clownerietjes en kinderachtige effectjes die Alexander’s opnamen over het algemeen nauwelijks meer te pruimen maken. Met als kers op de taart een lekkere big band als begeleidingsorkest, die ook nog flink de ruimte krijgt. Het label Bear Family staat bij liefhebbers bekend om de uitstekende reproductie en respectvolle restauratie van oudere opnamen, dus als guilty pleasure vanavond een uurtje Peter Alexander.
13 likes
Ik was wel benieuwd, maar ik kon helaas op Youtube niks vinden.
Van Peter Alexander heb ik best wel wat singletjes, maar zoals je zegt, het zijn allemaal mierzoete niemendalletjes, maar wel met mooie hoesjes.
De enige leuke is zjjn Duitse versie van Delilah, en opvallend is het verschil met de Tom Jones versie. Waar Tom Jones haar neersteekt en daarna op de politie wacht, gaat Peter Alexander niet zover: “…dann erhob ich die Hand, sie erschrak und war stumm”.
En dan is er ook nog een Nedelandse versie van Fred Jasper.
Ik zie weer een onderwerp voor een volgende plaatjesdag…
9 likes
De liedjes van “mijn” cd staan idd niet op Youtube, waarschijnlijk omdat ze nooit commercieel zijn uitgebracht. De RWR-zender is al in 1955 opgeheven bij het vertrek van de Amerikanen, dus de opnamen dateren van daarvoor. Jouw singletjes zijn allemaal van na de (late) jaren vijftig zo te zien. Overigens bleek Alexander een uitstekend jazzpianist te zijn. Heel raar dat hij daar weinig mee gedaan heeft. Blijkbaar was er meer markt voor commericiële niemendalletjes dan voor meer volwassen entertainment (dat geldt ook voor o.a. Bully Buhlan en Paul Kuhn).
(Fred Jasper heb ik ff moeten opzoeken…wat een keurige dictie! Een beetje de mannelijke pendant van de Zangeres Zonder Naam.)
Ben benieuwd naar je volgende bijdrage aan plaatjesdag!
4 likes
Het is weer Vrijdag, dus het is weer plaatjesdag.
Vandaag maar weer eens een stukje vinyl.
Caravan, heel goed te pruimen voor de Camel liefhebbers.
De hoes ook maar opengeklapt gefotografeerd omdat anders de helft van de titel weg zou vallen.
Fijne plaatjesdag gewenst allemaal.
13 likes
Ben normaal niet zo voor de verzamel LP’s want meestal is de helft bagger. Bij deze valt dat reuze mee
14 likes
Goedemorgen,
Van het één komt het ander. Naar aanleiding van de bijdrage van @tijdsbeeld van vorige week over Peter Alexander kwam Delilah ter sprake en de verschillende versies daarvan. Sindsdien kreeg ik het nummeer niet meer uit mijn hoofd. Daarom vandaag Delilah, waarin een man zijn vriendin betrapt op ontrouw en haar neersteekt.
In de 60er jaren kwam het vaker voor dat van een buitenlandse hitsingle een cover in de eigen taal werd gemaakt. Zo is er naast het origineel van Tom Jones een Duitse versie van Peter Alexander en een Nederlandse van Fred Jasper, en er zullen vast ook nog wel Franse en Spaanse versies zijn. Leuk bij het vergelijken van die diverse uitvoeringen zijn de verschillen die je dan tegenkomt. Voor een optreden in America werd Tom Jones gevraagd de zin “At break of day when the man drove away” te veranderen want het suggereerde dat de man de nacht bij een vrouw had doorgebracht met wie hij niet getrouwd was, en dat mocht blijkbaar toen nog niet in het puriteinse Amerika. Dat de vrouw even later aan het mes wordt geregen, daar hadden ze blijkbaar minder moeite mee.
Bij Peter Alexander mag de man wel gewoon de nacht blijven slapen, maar het vervolg is een stuk minder dramatisch: “dann erhob ich die Hand. Sie erschrak und war stumm” , waaruit we mogen concluderen dat hij haar een stevige tik verkoopt en vindt dat het daarmee is afgedaan.
Fred Jasper in de Nederlandse versie van Delilah omzeilt het probleem van de man die blijft slapen en wacht blijkbaar niet tot de volgende ochtend:
“Trillend van woede zag ik deze man haar verlaten. Toen zag ze mij en ze opende langzaam de deur”. Maar in het vervolg is hij wél weer wat doortastender: “Ik voelde het mes in m’n hand en ze lachte niet meer”. Of hij toesteekt en of ze het overleeft, of dat hij alleen maar dreigt, weten we niet, maar zijn uitdrukking op het hoesje voorspelt niet veel goeds.
Overigens wel opvallend dat Tom en Fred beiden al met een mes rondlopen voordat ze weten dat ze het nodig gaan hebben.
Tom Jones weet in ieder geval dat hij een misdrijf heeft begaan en neemt zijn verantwoordelijkheid en wacht netjes tot hij door de politie opgepakt wordt: “So before they come to break down the door”, de andere twee reppen daar niet over, maar ja, misschien is het daar alleen maar bij een tik of een bedreiging gebleven en de messentrekker op het Fred Jasper hoesje ziet er niet heel berouwvol uit.
Die van Tom Jones blijft de mooiste, met het meeste gevoel gezongen, hoewel Peter Alexander ook nog wat snikken toevoegt en met overslaande stem zingt alsof het hem te veel wordt.
Nog even het historisch perspectief: Delila(h) komt uit de Bijbel waar ze Simson (Samson) verleidt en verraadt door zijn haar af te knippen waardoor hij zijn kracht verliest en gevangen genomen kan worden. Sindsdien staat ze bekend als verleidster of femme fatale.
Volgende week zal ik het wat korter houden….
Fijne dag.
13 likes
Geen vinyl vandaag wel veel muziek. Kennen jullie dit spel? Test je muzikale kennis, echt heel leuk!
10 likes
Leuk, met de echte rits!
1 like
Ha vrijdag plaatjesdag 
Vanmorgen nog naar de markt geweest voor verse eieren, want Pete Townsend staat erop dat ze vers zijn 
Vorige week the Who’s Next, nu Who Came First:
16 likes
Afgekickt van de kaas?
1 like
Volgende week weer nieuwe kansen en kazen 
1 like