Een Echte Himalaya tussen de cassette bergen. Hilarisch 
1 like
Leuk man. Gefeliciteerd hiermee.
2 likes
Dank je wel altijd een beetje spannend.
4 likes
Dank je wel!!
2 likes
Tof man
1 like
Die auto kan ik mij nog goed herinneren. Dat was een primeur.
En daarna kwam de uitvinding van de vinylplaat!
6 likes
En toen kon het grote genieten beginnen.
2 likes
In mijn Saab 900 uit 1988 zit ie ook nog. Durf hem alleen niet te gebruiken, want ik ben bang dat alles vast gaat lopen.
11 likes
Jammer van de slechte foto en het nogal run-of-the-mill vormgegeven cd-boekje, maar dit is een zeer zeldzaam en uitermate vreemd werk van de verder volslagen onbekende Oostenrijkse componist Joseph Marx. Dit is nl. de enige commerciële opname van het bijna 70 minuten durende werk uit begin jaren 1920, dat een orkest vergt van ongekende omvang. De muziek is prachtig en kan zó als filmmuziek worden gebruikt, bij romantische Efteling-attracties of bij dramatische natuurdocumentaires van David Attenborough.
Marx was in zijn actieve tijd (1920-1960) een gerespecteerd docent en componist, maar na zijn dood compleet vergeten. De muziek zwelgt in rijke, vette klankkleuren zonder ook maar ergens echt te schuren of pijn aan de oren te doen. De vormeloosheid (sonatevorm, wat is dat?) en lengte nam (en neemt) vele critici tegen het werk in en de grote hoeveelheid musici die nodig zijn voor het werk vergen een financiële investering die vrijwel niemand zich nog kan en wil veroorloven (want wie komt er opaf? Een handjevol kenners, misschien). Maar alleen thuis is het af en toe heerlijk om je te laten overdonderen en meevoeren door de herfstige klankkleuren die Joseph Marx over je uitstrooit.
15 likes
Vandaag in de Lange Hezelstraat in Nijmegen een mooie inkoop gedaan voor wèinig.
Alles dat je op de foto ziet.
Heerlijk de boel verkennen…alleen daar al lang mee bezig. Dus het kan en mag weer lang duren voordat ik opnieuw binnenstap bij Rob en Elly’s VINYLARCHIEF
Tussen al die noten een Tudor geplaatst…om de tijd in de gaten te houden…
18 likes
Voorlopig hoef je je niet te vervelen!
Veel luisterplezier.
1 like
Daar binnenkort ook maar eens langsgaan…Heb je nog wat overgelaten?
1 like
Hahahaha, daar staat zoooo veel, dassgewoonnietnormaal.
Rechterpand voor de cd’s en elpees , linkerpand alleen maar lp’s.
Daar komen freaks, gelukszoekers, veelkopers, singlelovers…geweldige zaak.
Niks flashy, gewoon bakken met spul, oude zoldergevoel.
Heerlijk.
Als je de drempel overstapt verwacht je eindelijk de plaat te vinden waar je altijd naar op zoek geweest bent
1 like
Goedemorgen plaatjesvrienden.
Vandaag een dubbelaartje die meer dan een nummer van mijn top 2000 lijstje bevat.
21 likes
Toen ik gisteravond thuis kwam was ik al die Sinterklaas liedjes wel zat.
Dus de foto is van gisteren maar de muziek van Reed voor altijd
Fijne vrijdag gewenst
21 likes
Goedemorgen,
"Everlasting love” is een nummer van de Britse groep The Love Affair uit 1968. Oorspronkelijk is het van de Amerikaanse soulzanger Robert Knight, en waar het origineel vaak de beste versie is, vind ik in dit geval de cover van The Love Affair beter dan het origineel. De versie van The Love Affair heeft een soort driving beat en voortstuwende baslijn en bevat veel meer dynamiek en spanning dan het origineel, dat tamelijk vlak is. Van de bandleden op de foto is alleen de zanger (vooraan in het middan) op het nummer te horen, de rest was vervangen door studiomuzikanten. Als achtergrond zangeressen (”…need a love to last forever”…) zijn o.m. Kidi Dee en Madeline Bell te horen.
Er zijn nog veel meer covers van dit nummer, o.a. van Carl Carlton uit 1974 en van de Duitse Sandra (ook bekend van “Sadeness” van Enigma) uit 1987, die beide nog wel te pruimen zijn. Dat kan ik helaas niet zeggen van de ongeïnspireerde en futloze versie van Jamie Cullum uit 2004, wat is die verschrikkelijk. Ik moet altijd gapen als ik die versie hoor.
Fijne dag.
19 likes
Erg vertrouwde muziek hierboven. Lou Reed Live heb ik ook nog op versleten vinyl, Everlasting Love was veel te horen op de piratenzenders en Led Zeppelin was ook verplicht op de middelbare school.
In navolging daarvan ga ik op deze plaatjesdag maar stevig door met Band of Gypsys uit 1970 - die heb ik gisterenavond weer eens beluisterd.
19 likes
Pfffff, jammer dat zij nooit ècht doorgebroken is. Een kneitert van een hit met I got the music in me.
Toch?
Daarna weinig spannends meer…
Weer een mooi verhaal
4 likes