Tijdens het rondstruinen op Ebay kwam ik een vintage Seamaster tegen.
Hoewel ik niet serieus op zoek was naar een vintage, blijft deze toch wel hangen.
Maar, waar moet ik op letten. Ik heb wel wat rondgekeken op het forum en foto’s vergeleken, maar ben nog niet zeker of het wel volledig origineel is. Het uurwerk lijkt op het eerste gezicht wel te kloppen, maar ik heb het idee dat de wijzerplaat is “gerestaureerd” De cijfers lijken net iets te dik in vergelijking met de foto’s van vergelijkbare modellen. Daarbij lijken de 6 en de 9 uitgelopen te zijn.
In bovenstaand geval met tenminste het lume (relume), maar de diepzwarte egale kleur vertrouw ik voor geen meter.
Font van ‘Omega’ klopt ook niet. Vergelijk maar eens met andere Omega cal. 420 en ref. 2667’s. O.a. De E in Omega is te kort en de M te weinig wijdbeens.
Het kan aan de kwaliteit van de foto liggen, maar wanneer je hem op volledige grootte bekijkt, is de kwaliteit van de indexen werkelijk lachwekkend. Zoiets heeft Omega nooit gemaakt.
Dat was me inderdaad ook al opgevallen.
Ik twijfelde even, omdat de verkoper aangeeft dat de wijzerplaat echt top is.
Moest zelf denken aan de horloge’s uit India die je wel op Chrono24 ziet staan.
Ze zijn er wel. Ik heb correcte Omega’s met zwarte wijzerplaten gezien. Ik heb ook een originele Tissot met een zwarte wijzerplaat hier liggen. Maar omdat de kans klein is, kan je ze beter vermijden als je net met vintage begint. Om het kaf van het koren te scheiden tussen al die redials is de moeite niet en het risico te groot.
Ik heb er twee gehad. Hieronder degene die nu nog in mijn bezit is. Dit is een originele dial, en je ziet de jaren er ook echt wel aan af. Glimmend zwart uit die tijd is altijd verdacht. Let ook goed op de fonts van ‘Omega’ en ‘Seamaster’ en op de lume. Er zijn inderdaad ongelofelijk veel redials in omloop.
Zoals al door meerdere leden gemeld is een puntgave en glimmende zwarte wijzerplaat een zeldzaamheid. Zwarte lak is meestal dof geworden en vertoont vrijwel altijd ouderdomssporen.
