Seiko, met alle submerken. Want: gaat zowel breed als diep, is innovatief, spreekt mijn liefde voor ambacht aan, is van basic tot high end gespeend van arrogantie of statuszoekerij.
Omega. Want: is de slimmere, sexier-e, vernieuwendere, spannendere landgenote van Rolex.
Casio. Want: steekt een welgemeende middenvinger op naar het kluitje Zwitsers dat van het verpakken van gekunstelde merkbeleving, fake verhalen en wannabe status symbolen hun business model heeft gemaakt. En komt daar makkelijk mee weg, omdat op de Casio kwaliteit en techniek niks aan te merken valt.
Geld gemaakt bedoel je? Is dat de enige meetlat voor succes? Leeg, erg leeg. Bijna zielig te noemen. Geld en hebzucht zijn de pest voor de wereld en zijn bewoners.
Rolex eigenaren zijn vaak onhebbelijk, arrogant, vervelend, streberig en hebben lange tenen.
Daarom wil ik er ook niks mee te maken hebben. Wil daar helemaal niet mee geassocieerd worden. Bah.
Waarvan? Ik geef een duidelijk antwoord op degene die even uitlegt waarom hij voor Rolex kiest.
Ik leg toch duidelijk uit wat ik van zijn beweegredenen daarvoor vind?
Nu wel. Ik heb niet de gewoonte om in het profiel van ieder te gaan kijken. Overigens gaf hij aan een horlogemerk minder sexy te vinden dan ik dat vind. Ik repliceer daarop dat zoiets een kwestie van smaak is en dat mijn (horloge) smaak breed is. Wat is daar verkeerd aan?
