Zoals velen hier, ben ik besmet met het flipper-virus. geen mondkapje dat er tegen helpt, en hooguit 1,5meter afstand tot chrono24 kan me nog redden. toch is er 1 klok, die immuun lijkt voor de gevolgen van mijn aandoening. 1 klok, die weliswaar af en toe een nieuw bandje krijgt, maar die nooit die gevreesde blik krijgt toegeworpen die zegt: “hmm… als ik díe nu eens verkoop…”
Bij mij is dat zonder twijfel mijn Steinhart Ocean one Titanium 500 Premium. het tweede niet-plakmerk horloge dat ik ooit kocht. ik had al een Sauber F1 Certina DS2 chrono, die snel het veld ruimte omdat ik uitgekeken raakte op de carbon dial. Ik kocht de Steinhart 2e hands voor een leuk prijs, en was meteen verliefd. al snel kwam er een Ocean one vintage GMT, die even groot was maar veel groter droeg door de kleine bezel, en daardoor alweer snel het veld ruimde. er volgde een Hamilton Khaki auto, een Bulova Curv en nog wat one nights stands. de Titanium 500 bleef echter.
maar waarom?
tja, een heleboel redenen eigenlijk:
-hij is lekker groot, ziet er stoer uit maar door de matte kast en grote bezel draagt hij toch kleiner dan andere 42mm duikers.
- ik ben persoonlijk erg gecharmeerd van de lugshape van de steunhart duikers. robuust maar toch elegant. ik weet dat het vloeken in de kerk is, maar ik vind dat bij het origineel echt een minpunt. te recht en daardoor te bulky. niet dat ik een sub af zou slaan, maar het steekt me altijd een beetje als ik er een zie.
- ik dig de wijzers en de afleesbaarheid van de steunhart enorm. simpel, mat zwart met kraaknette indices en wijzers.
- 500m waterdicht is gewoon handig. en naarmate dit horloge vaker op vakantie is geweest met me wordt de band toch sterker. van alle klokken is dit de enige die meegaat, en dan lekker op rubber. hij heeft al heel wat zwembaden en stranden gezien…
- het ding is onverwoestbaar. ceramische bezel, titanium kast en saffierglas dik genoeg om een gepantserde limo mee te maken.
all in all: de combinatie van bruikbaarheid, robuustheid en gewoon die “klik”, zorgt ervoor dat deze echt nooit weggaat!
wat is jouw “trouwe Hond”, en waarom?
Om Hans de Booij te citeren: Met één kan ik maar trouwen en daarom trouw ik nooit.
