In 2006 kocht ik een SNK807K2 van Seiko. Maar als snel bleek dat ik te weinig ADHD was om het horloge aan de gang te houden voor meer dan twee dagen. Zelf opwinden is er niet bij, dus uitkijken naar een winder. In de vijfde winkel die ik bezocht in de wereldstad in het noorden des lands waar ik toen woonde kreeg ik een koekoeksklok aangeboden. Toen was de maat vol. Later zag ik voor honderden Euro een fraai exemplaar bij een deftige winkel, maar toen had ik al een zelfbouw watchwinder.
De zelfbouw ging als volgt.
De wereld nam even voor de laatste eeuwwisseling afscheid van de analoge fotografie.
Beter gezegd de fotografie op film. Helemaal verdwenen is die fotografie niet, maar dat is een ander verhaal. Voor amateur- en beroepsfotograaf bestond een filmontwikkelmachine die bestond uit een lichtdichte ontwikkelkoker en een apparaat dat ervoor zorgde dat deze koker regelmatig heen en weer bewoog in een op de juiste temperatuur gehouden waterbad. Die apparaten belandden in groten getale bij het grofvuil toen iedereen digitaal ging fotograferen. Ik heb één of twee stuks weten te redden. Het ging mij om het gelijkstroommotortje, en de vernuftige schakeling waarmee dat motortje linksom dan wel rechtsom kon worden gestuurd.
Enfin, dat motortje herkent de amateurfotograaf onmiddelijk in onderstaande foto.
Er is nog een trafo en een gelijkrichtschakeling te zien, en het geheel loopt daarom op 220 Volt 50 Hz.
Het brutale plakkertje Justissimo heb ik op straat gevonden, en drukt precies uit wat ik wil zeggen.
Op de voorzijde zien we het schakelaartje (het witte vorkje) dat bediend wordt door een onzichtbaar palletje achter de schijf waar ik de kasthouder op heb bevestigd.
Met de schakelaartjes bovenop kan ik de snelheid instellen, maar die gebruik ik niet. Het mechanisme maakt twee slagen heen en twee slagen terug.
Daar doet hij 6 seconden over.
Het geheel zit in een kistje dat ik gekocht heb in een winkel voor vreemde en uitheemse artikelen.
Het geheel is ‘quick and dirty’ in elkaar geflanst, waarvoor excuses, maar hij doet het.
Knap gemaakt! Ik heb altijd wel respect voor mensen die op die manier wat ‘in elkaar draaien’. Moet je voor de lol eens kijken naar ‘Dirty money’ op Discovery Channel (maar goed dat is weer erg off topic).
Ik had al aangegeven dat ik niet het meest bewegelijke en drukke type ben. Geen ADHD. Tot 5 uur in ochtendjas rondlopen en zo audiëntie houden hielp ook niet echt.
Misschien heb ik ook wel eens een dag overgeslagen. Helpen orgeldraaien bracht ook geen redding, want in het noorden werd het orgel aangedreven door een benzinemotortje. In elk geval durfde ik niet meer met goed fatsoen de deur uit, en dan moet je maatregelen treffen. Wie niet slim is moet sterk zijn.
Enfin, de Seiko ga ik verpatsen, en de winder gaat naar mijn zwager.
Ik had al aangegeven dat ik niet het meest
bewegelijke en drukke type ben. Geen ADHD. Tot 5
uur in ochtendjas rondlopen en zo audiëntie houden
hielp ook niet echt.
Misschien heb ik ook wel eens een dag
overgeslagen. Helpen orgeldraaien bracht ook geen
redding, want in het noorden werd het orgel
aangedreven door een benzinemotortje. In elk geval
durfde ik niet meer met goed fatsoen de deur uit,
en dan moet je maatregelen treffen. Wie niet slim
is moet sterk zijn.
Enfin, de Seiko ga ik verpatsen, en de winder gaat
naar mijn zwager.
Misschien dan toch maar een quartz, of een handopwinder?
Is ook bij een aantal anderen voorgekomen, niet genoeg polsbeweging gedurende de dag.
Na Le Petit Lever, de vaststelling van de weers- en andere gesteldheden, bezoek aan de chaise percée, het adoniseren, de diverse audiënties en het Grote Beraad, komt de keuze van het te dragen uurwerk. Die keuze is mij reeds lang geleden door de Raadsman van Dienst uit handen genomen, en ik zie deze nu tot mijn genoegen bevestigd door minstens één raadsman vanuit deskundologische hoek.
Ik zag laatst dat ook Louis Michel Di Rupo, de staatsman even verderop, die keuze had gemaakt, terwijl hij toch op mij een zeer bewegelijke indruk maakt, dus ik ben in goed gezelschap. Hij draagt, evenals uw correspondent, ik dus, een bescheiden Swatch uurwerk, terwijl wij allebei de keus hebben uit diverse merken en modellen, de één nog buitenissiger dan de ander.
Tot mijn laffe verweer moet ik aandragen dat ik die machines gevonden heb bij het grofvuil in de steegjes achter de morsige panden van menig fotohandelaar.
Zij waren al door behandeling van ondeskundig personeel, inderhaast bij het arbeidsbureau geronseld, in vergevorderde staat van ontbinding gebracht.
Op dit moment bij de fotohandel vragen naar dit soort apparatuur levert slechts een oceaandepressie op.
Wat je nog kunt doen is zeer vroeg in de ochtend, vóór de inzamelauto van de vuilnisdienst uit, je slag slaan. Dan vind je ook nog vaak een pc van een advocaat of een medewerker van het OM.
PC van een advocaat of een Hoge OMe heb ik niet zo’n interesse in en een ontwikkelmachine heb ik al.
Het kan verkeren, ik zou voorzichtig zijn met het slopen van oude foto-apparatuur. De echt goede stukken zijn weer wat meer in trek en stijgen dus in prijs.
Paul.
PS
Ik ben ook weer vinyl gaan draaien. Mag ik toch blijven ?
