Interesante ontwikkelingen in de horlogebranche op dit moment. Persoonlijk vind ik het prima dat er een aantal merken failliet gaan en afvallen. Dit is in de marketing en bedrijfskunde een volslagen normaal verschijnsel. Om het een varkenscyclus te noemen, gaat wel heel ver, maar het feit dat er veel aanbod is, en een veranderende (danwel lager wordende) vraag betekend dat er eigenlijk geen andere opties zijn, tenzij een aantal grote merken allemaal bewust krimpen. Toch blijft de horlogemarkt een fascinerende markt, omdat het eigenlik volledig op emotie, storytelling en de romantiek van het ambacht drijft en in een veel mindere mate op ratio en productspecificaties. De eigenaar moet er een klik mee hebben en het mooi vinden, en of het dan een 25 of 30 steens uurwerkje is zal het verschil echt niet maken.
Vulcain heeft ooit een horloge aan Obama cadeau gedaan, maar verder is het een vrij onbekend merk.
Het is wel een oud merk, maar dat zijn veel merken in de horlogerie. Het is zeer gebruikelijk om een oude merknaam nieuw leven in te blazen en een merk te beginnen. Zelfs merken als Blancpain zijn zo begonnen. Jean Claude Biver heeft het merk Blancpain gekocht voor 20.000 Zwitserse frank, en het merk opnieuw gepositioneerd en opgebouwd. Het oude Blancpain was een redelijk simpel merk, het huidige Blancpain stat daar compleet los van en staat compleet anders in de markt als een zeer exclusief merk.
Vacheron & Constantin verbaasd me wel enigszins, maar een merk zoals Vacheron zal niet snel failliet gaan, en als het al failliet gaat, zal het zowieso doorstarten. Het heeft ongetwijfeld te maken met de afnemende vraag in de Aziatische markten en een verminderde visie op de Europese en Amerikaanse markten. Het argument dat mensen een hekel hebben aan de arrogantie van de Zwitserse merken omdat ze het monopolie op revisie willen behouden, vind ik bij een merk als Vacheron een redelijk invalide argument. Bij een merk als Rolex kan ik me voorstellen dat mensen er graag mee naar iedere horlogemaker kunnen gaan, maar Vacheron is toch echt andere koek. Ten eerste zijn de complexere uurwerken verreweg te gecompliceerd voor de gewone horlogemaker. Ten tweede zal de gemiddelde koper van een Vacheron de revisiekosten makkelijk kunnen betalen en daar toch niet van wakker liggen.
Piaget is een beetje een apart merk in mijn ogen. Ze maken enerzijds prachtige uurwerken, en zijn de kunst van het uurwerkmaken echt wel meester, kijk maar eens naar een Piaget Altiplano ed. echter vind ik het persoonlijk toch een zeker soort modemerk voor de rijken. Veel stenen en bling bling, en gedurfde ontwerpen, in plaats van strakkere tijdlozere ontwerpen. De markt voor dergelijke modieuze horloges lijkt me redelijk beperkt. Ze staan in mijn ogen wat minder bekend als horlogemerk omdat ze ook vrij veel in de sierraden doen. Het is bijvoorbeeld geen Breitling of Omega, alhoewel de positionering van Piaget vele hoger is dan deze twee merken.
Je ziet de marktwerking op het moment eigenlijk overal wel, de wereld en het aankoopgedrag van consumenten veranderd, bedrijven die daar goed op inspelen hebben nu hun hoogtijdagen, bedrijven die dat niet doen en de spreekwoordelijke boot missen, redden het niet (hoe lang ze ook al bestaan). Kijk maar eens naar V&D, het grootste warenhuis van Nederland, wat ook na 128 jaar ook gewoon failliet kan gaan als er verkeerde strategische keuzen worden gemaakt. Nu heeft dat ook te maken met private equity bedrijven, etc Maar dat een bedrijf al tientallen jaren verliesgevend is zegt ook wel iets. Heb je geen duidelijke positionering en doe je niet wat je klant wil, dan leg je het af…
