Na een niet meer redelijkerwijs in rekening te brengen aantal uren (je zal er van moeten leven…), deze vandaag weer aan de praat gekregen. Bij een horloge op deze schaal moet er niet te veel tegenzitten. Well, guess what. 
Ja, ik weet dat het kompas buiten de schaal staat. Alles geprobeerd…
Ik houd de opdrachtgever netjes op de hoogte, alle pieken en dalen… 
Streven is hem binnen de minuut (plus) per dag te houden. 
Dragen is de beste praktijktest… …met mijn damespolsen gaat dat prima!
Het zijn super mooi gemaakte uurwerkjes, maar gepriegel is het wel 
Heb een tijdje geleden een R13.5 gedaan:
Jammer dat mn vriendin het horloge eromheen niet mooi vond 
Nice! Er zijn al veel pro horlogemakers die er niet meer aan beginnen. Ik snap dat heel goed.
Bij mij lijkt de balansveer - gezien de plaats van de kompasnaald - niet op de juiste plaats ingestoken in de pitonhouder. Maar aan de vorm van de veer aldaar te zien, lijkt dat altijd zo geweest. Toch staat het kompas mega buiten de schaalverdeling. Snap er niks van. Kompaspen zo strak mogelijk gezet, scheelt wel wat. Enorme positieverschillen - maar ja, het ding is letterlijk uit 1950 en zal een groot deel van z’n bestaan droog gelopen hebben. What can I do…
Aangezien je hem een stuk sneller moet laten lopen zou je ook eerst de balans uit kunnen wegen en daarna de timingschroeven iets lichter kunnen maken toch?
Nu zit je echt al wat buiten mijn “comfort zone” - heb niet eens alle tools in huis daar voor. 
Dan lekker dichtmaken en netjes vertellen dat dit zo goed is als het gaat worden 
Even nog een tijdje op proef, Ik wil geen beteuterd gezicht bij degene die hem gaat dragen.
No offense, maar hier krijg ik wel een pipo de clown gevoel bij 
Leuke uit de flower power tijd…toen waren er tig vaganten 
Dankje Paul!
Van de modellen in de advertentie is het met afstand de meest bijzondere!
Optisch ja, hoewel ik denk dat die Mickey Mouse toch ook zeer collecteable is 
Pop art noemden ze dat toen! Héél ’ groovy’ !
Op Art. (Optical art). Ik herinner me Twiggy (en mijn zus) nog levendig in zo’n zwart-wit jurkje.
Heel gaaf, gefeliciteerd Martijn!
Dankjewel Siem!
En niet alleen voor 1968
