Ik zou eerder, als ik hem met korting vond, een JLC Reverso kopen voor rond de 5500 dan een Breguet voor 20.000. Dat heeft ook iets te maken met het feit dat ik mentaal niet over de horde heen ben om meer dan 4000 ballen aan een horloge uit te geven, laat staan meer dan 15K.
Een Reverso voor de listprijs van 7000 ballen? Nee dank je. Breguet of niet. Een Master Ultra Thin Moon voor 9000? Tja. Ik ga toch geen Credor geld aan een JLC uitgeven, zeg.
Ik besef dat mensen de greatest hits op die bruiloft in de plaatselijke feestzaal willen draaien, maar Breguet is toch echt het OG horlogemerk.
Tja, dat zien we toch anders, vrees ik. Niks mis met die look and feel.
Ik vind het wel grappig, dat veel mensen hier naar een klomp staal en glas uit Zwitserland zitten te loeren, in vervoering raken en daar dingen als karakter en uitstraling aan toe willen kennen, maar zodra die klomp staal Japans is ontbreekt de passie of het karakter direct.
In werkelijkheid is de Reverso veel strammer en ziellozer dan de Credor die ik laat zien. Die heeft excentrieke trekjes met het off-white datumvenster, die power reserve en die intens complexe H-link bracelet. Zo veel facetten, zo speels binnen de limitaties van de vorm van een klassiek horloge.
Patek zelf denkt hier zelf overigens heel anders over. Ga maar eens naar het Patek museum in Geneve. Naast Patek Philippe liggen er ook creaties van andere merken, verreweg de meeste van Breguet.
Als ik deze Nomos al sinds jaar en dag prachtig vind zal het je niet verbazen dat ik de rechte lugs en veel, veel strakkere indices van Credor liever zie.
Nogmaals, smaakzaak. Die Credor is in mijn ogen de ultieme Nomos. De “haaientanden” op de JLC hebben mij dan weer nooit kunnen bekoren. Ik zie graag strakke sticks.