Recent met pensioen en een van de dingen die men dan schijnt te gaan doen is opruimen. In elk geval geldt dat voor mij.
Op zolder staan een aantal kratjes met radio- en astronomiespullen en nog wat ander elektronicaspul. Een groot deel daarvan is onaangeroerd sinds de vorige verhuizing, twaalf jaar geleden. Er is dus een heleboel afgevoerd, maar in een van die kratjes kwam ik een Casio 52QS-14 LCD chrono tegen. Het horloge moet rond de 40 (!) jaar oud zijn. In het verleden - ruim voor mijn HF-tijd - heb ik het horloge veel gedragen maar op een gegeven moment functioneerde het niet meer naar behoren. Eerst in een la gegooid bij allerlei andere meuk en die la is bij de verhuizing boven het desbetreffende kratje omgekeerd. En daar lag hij dus nog, die ouwe Casio. Uiteraard zo dood als een pier maar omdat ik er van uit ging dat het alleen maar beter kon worden het deksel er af gehaald. Het eerste wat me opviel was de batterij, een G1-A (equivalent met LR-41). Dat is een alkaline batterij en die horen niet thuis in een horloge. Naar de lokale horlogeboer en een 392 zilveroxide batterij opgehaald. En zowaar, er kwam weer leven in de brouwerij. Het horloge was echter niet te bedienen - als een pusher werd ingedrukt bleef die ingedrukt. Uit elkaar halen dus. Flink schoonmaken (in de gaatjes waar de pushers zaten had zich flink wat troep verzameld), elektrische deel met Kontakt WL schoongemaakt en weer in elkaar gezet nadat ik de pushers lichtjes gesmeerd had. En, hij is weer te gebruiken!
De oorspronkelijke Casio band vond ik niet zo geweldig en ik had nog een oude Seiko band liggen die precies bleek te passen. Die er op gezet dus.
Het viel mij op dat dit type horloge als “zeldzaam” wordt beschouwd en dat voor een exemplaar in goede conditie prijzen tot ruim boven de USD 100 worden gevraagd. Heb ik er destijds niet voor betaald, hooguit een paar tientjes (in de guldentijd). Uiteraard is er met deze flink geleefd en dat is hem ook aan te zien. Maar toch blij dat hij weer terug is in de stal.
In feite is het een horloge dat mij een flink deel van mijn zeemansbestaan gezelschap heeft gehouden, nadat een analoog/digitale Seiko de geest had gegeven. In feite heeft deze Casio mij er een hele tijd van weerhouden om iets anders te kopen, want “dat goedkope ding doet het altijd”. Tot een jaar of vijftien geleden, dus. Maar goed, hij doet het - met enige aanmoediging - nog steeds en dat vind ik toch wel wat. Deze gaat niet weg …
Altijd plezant zo’n horloge vondst!!
En als je hem dan nog tot leven kan wekken, is het helemaal mooi!!
Ik wens je er dan ook een “bij de tijd zijnde” tijd mee.
Altijd leuk jouw reacties. Als ik er tegen zou kunnen had ik er een smaakvolle sigaar op gerookt, maar helaas. Gelukkig lust ik wel alcoholische versnaperingen en dus heb ik er op geproost.
Ik heb helaas geen ultrasone cleaner, maar wel een andere oplossing: gewoon een potje vullen met een mix van water, allesreiniger en spiritus. En dan, zoals Rompp schreef in zijn boek “Chemie der Dagelijksche Dingen” over het schoonmaken van vaatwerk “geeve men het eenige uuren bedenktijd” (als ik dat goed citeer, in de pre-1953 spelling). En dan is het resultaat als volgt, na ruim een dagdeel weken en af en toe schudden:
Super leuk dit enthousiasme berichtje!
