3 maanden geleden kwam ik erachter dat ik 1 van m’n omega’s kwijt was.
Nou ja, ik had hem op de sportschool afgedaan en blijkbaar niet meer om.
In mijn tas zat ie niet en een belletje naar de sportschool leverde ook niks op.
3 maanden heb ik in de ontkenningsfase gezeten.
Mijn vriend helemaal in een soort van paniek, omdat ik “een kleine auto” kwijt was en ik maar zeggen: “Ik ben hem niet kwijt, ik weet alleen niet waar 'ie is.”
Vanmiddag heb ik hem weer gevonden.
Gewoon niet goed in m’n sporttas gekeken.
En toen kwam ik erachter dat ik toch ook wel een beetje bang was geweest dat ie wegwas. Voornamelijk toen ik er een week eerder achter was gekomen dat het niet door mijn verzekering gedekt was…
Dus nu de vraag: zijn jullie wel eens een horloge kwijtgeweest?
Eén keer bij een braak,
gelukkig is het achteraf wedergevonden …
Het grappige, of niet zo grappige, was:
Normaal had ik mijn horloge altijd aan (nu ook nog),
die keer deed ik wel uit voor de douche …
Laten liggen op het nachtkastje.
De zak met daarin oa het horloge hebben ze teruggevonden bij een andere, betrapte, braak diezelfde nacht …
Toen besefte ik ook voor de eerste keer hoe dicht mijn horloge me aan het hart lag.
… ging het toen mis?
dat is zeker een opluchting dat hij weer terecht is, gelukkig.
op je vraag of wij wel eens een horloge zijn kwijtgeraakt… ja
maar dat was in mijn geval aangezien ik geen dure horloges heb niet echt een ramp, was een casio van rond de 150 gulden toen nog.
dus ik heb er geen nacht van wakker gelegen.
Ben wel eens een Palerma kwijtgeweest die ik in groep 4 van mijn grootouders had gekregen. Qua materiële waarde is hij niet bijzonder maar de emotionele waarde is van onschatbare waarde. Gelukkig vond hem later terug. hij was slechts misplaatst.
Dus nu de vraag: zijn jullie wel eens een horloge kwijtgeweest?
Gelukkig heb je 'm weer!
En je vraag:
Ja, mijn eerste zelfgekochte echte horloge was een Seiko White Helmet.
Jaren geleden gekocht in de uitverkoop van de juwelier die grensde aan het toen afgebrande Hotel Polen in de Kalverstraat.
Man wat was ik trots op dat ding. En die rookschade? merkte je niks van en vanwege die rookschade kon mijn krappe studentenbeurs de aanschaf nèt trekken…
Een paar maanden later ben ik hem al kwijtgeraakt. Op de volleybalclub. Nooit meer teruggezien.
Maar… twee jaar geleden heb ik er weer een gekocht: het bleef toch knagen.
Mijn horlogetik is begonnen doordat ik rijkelijk beschonken onderuit ben gegaan met de fiets (lees over de kop :)) en daarmee mijn Festina Chrono ben verloren. Een week later een Seiko Kinetic gekocht en hopeloos verloren
Mijn horlogetik is begonnen doordat ik rijkelijk
beschonken onderuit ben gegaan met de fiets (lees
over de kop :)) en daarmee mijn Festina Chrono ben
verloren. Een week later een Seiko Kinetic gekocht
en hopeloos verloren
Het allereerste horloge (waarvan ik het merk niet meer weet) wat ik om mijn pols droeg, dat ben ik ooit verloren in een zandbak!!
Tja, als jochie van een jaar of tien, was ik mij niet bewust van het feit dat ik met zo’n fraai stukje techniek toch maar wat voorzichtiger moest zijn.
haha ik ook.
Een quartz(pulsar of casio), heb die hele zandbak nog omgespit maar nooit meer teruggevonden.
Heb me altijd afgevraagd waar dat ding gebleven kon zijn
Paar jaar geleden… Tissot van de lady in de beautycase van Griekenland naar Schiphol. Eénmaal thuis geen Tissot, case nog op slot(!).
Lees ik vorige week dat ze een groep kofferplunderaars hebben opgepakt op Schiphol. Al jaren actief in het leeghalen van koffers.
Ga nu maar eens om je Tissot zeuren…
Balen!
Jur
Mijn eerste Speedmaster,
100% zeker dat die in zijn rode doosje zat.
Rode doosje in de linnenkast en spoorloos verdwenen.
Er lagen nog andere juwelen maar alleen de Omega weg.
Naar alle waarschijnlijkheid een bekende van ons gezin:(
Als ik er zo aan weer aan denk word ik er weer triest van.
Had deze gekocht van jubileumuitkering,was trouwens het eerste horloge wat Ruud Kuipers (Clockwise ) toen nieuw verkocht in zijn net geopende winkeltje.
Als pleister op de wonde heb ik een aantal jaren later van mijn vrouw een nieuwe Speedmaster gekregen.
Ik was net zoals Tissot62 een jaar of 10 toen ik sávonds naar bed moest, maar het bliksemde en daar was ik wel een beetje bang voor in die grote kamer daar boven.
Toen zei mijn vader ,hier heb je mijn horloge , het was een Lincoln handopwinder
die mag je zolang vanavond hebben.
Daar het in de zomer was, dus vrij warm, zette ik het raam een beetje open en legde het horloge precies op het kozijn ,zodat ik hem goed kon zien.
Na een tijdje kwam mijn moeder plotseling binnen en door de tocht sloeg het raam dicht, Zo een platte Lincoln had ik nog nooit gezien!!, Huilen geblazen natuurlijk.
En als ik op Ebay ben ga ik altijd nog even kijken naar het merk Lincoln
Ik heb er zelfs 3 stuks die mijn inziens een beetje leken op die Lincoln van mijn vader 50 jaar geleden.
Zoiets blijft me altijd bij en misschien is daar die horloge tik mee begonnen.
Goed te horen dat hij weer terug is:) Een Omega vervang je niet zo makkelijk.
Ik had ooit een FlikFlak, was mijn eerste horloge echter geen idee waar hij is gebleven. Hopelijk zit hij nog ergens in een vergeten verhuisdoos oid toch leuk om bij de collectie hebben.
Mijn zucht van opluchting moet nog komen… Als zeer regelmatig Zwitserland ganger heb ik veel “Zwitserse dingen” in huis. Hieronder ook een Mondaine Official Swiss Railway Watch. Eén van de allereerste die er te koop waren, van gerecycled brass gemaakt en met het recycle logo op de kroon.
(ik hecht nogal aan langdurig, of hergebruik)
Nu is de situatie zoals in de aanhef van dit topic beschreven. Ik heb hem nog een keer gezien, maanden geleden, en dacht toen… wat een rare plek voor dit horloge…
Inmiddels al een aantal keer het hele huis op zijn kop gezet, want …ik weet even niet waar hij is.
heb wel hoop op terugvinden however…
gelukkig heb je de Omega weer gevonden! De enige keer dat ik een horloge “kwijt” was, was hij in reparatie bij de fabriek…het voelde hetzelfde aangezien het nogal lang duurde voordat hij weer terug was.
Ik heb ook zo’n sporttas waarin wel eens iets kwijtraakt, naadjes die niet helemaal goed zijn en dan glipt er zo maar iets doorheen…
En ook ik ben wel eens een klokje kwijtgeraakt, dat wil zeggen, niet kwijt wat ik wist prcies waar het lag, op de bodem van de haven in Terschelling, precies onder de zeilboot waar ik op zat. Tijdens het afmeren sprong de band los, of de pushpin brak of …, nou ja, het laatste wat ik hoorde was “ploemp”.
En het was nog wel een gele (quartz, onbekend merk) en dat is blijven knagen, vandaar nu mijn gele Orient
