Ik heb mij werk achterstand ver genoeg weggewerkt om weer eens gezellig te posten. En ik heb een kater dus ik kan sowieso beter niet werken. :)-D
Omdat het in Zwitserland gedurende mijn verblijf eigenlijk alleen maar heeft gesneeuwd ben ik veel naar de dorpen en steden in de buurt gegaan. Eén van die steden is Chur. Erg saai en grijs zoals zo vele Zwitserse steden zijn, zeker als de zon niet schijnt. Dat er zo veel moois uit die steden kan komen begrijp ik soms niet.
Maar goed, in de dorpsstraat van het oude Chur zitten een paar leuke juweliers waarbij ik niet de indruk kreeg dat ze goedkoper waren dan in Nederland, in tegendeel. Ik liep ook eens binnen bij een antiquair, gewoon eens kijken. Dat zei ik ook tegen de eigenaar toen hij mij begroette.
- “Dat mag, maar dan moet u eerst even naar mij luisteren” zei hij.
- “Pardon?” Ik wist niet zeker of ik hem goed had verstaan.
- hij: “Dan moet u eerst naar mij luisteren.”
- ik, op plaats rust “Ok?”
- “Zijn er bepaalde dingen die u verzameld?”
- “Jazeker, Uhren.”
- “Wat voor Uhren?”
- “Eh… Armbanduhren?”
- "Die heb ik niet. Tenminste, weet u hoe en wanneer polshorloges zijn ontstaan?"
Ik mompelde wat onduidelijks over Duitse militairen waarvoor de eerste echte polshorloges zouden zijn gemaakt. - “Ja, tijdens de loopgravenoorlog werden ze populair. Maar ik heb een polshorloge uit begin 19e eeuw. Ik denk zo rond 1840. Wil je die zien?”
- ik: “Graag!”
De man komt met een doos met daarin een prachtige dikke gouden armband met daarop een deksel met geëmailleerd bloemenboeketje. Nadat hij het deksel had gelicht kwam een zakhorlogetje tevoorschijn dat niet groter kon zijn dan 1,5 tot 2 centimeter. Opwinding via een sleutel “Natuurlijk meneer, in die tijd ging dat niet anders”. Niet mee eens maar laat maar waaien.
De maker? Geen idee maar op het binnendeksel stond: “By appointment of her Majesty the Queen of England Victoria and Prince Albert…” bla bla bla, de rest ben ik vergeten. Geen rotzooi dus. De Prijs? Ongeveer 5.000 euro. Geen geld voor zo iets unieks. Maar meer dan ik van plan was om uit te geven.
Hij had toen hij het oude "pols"horloge ging halen ook nog twee nieuwere horloges in zijn zak gestopt die hij nu op tafel legde. Een oude tonneau-vormige gouden Doxa en een Omega Seamaster. Die twee horloges zouden allebei bijna niets moeten kosten zei de man. In mijn ogen is 25 chfr bijna niets voor een Omega zoals deze, zijn idee lag 10x hoger maar dat vond ik een mooie prijs. Thuis had hij nog wat horloges, ik heb voor volgend jaar alvast een afspraak met hem gemaakt om ze in zijn winkel te bezichtigen. Een aardige oude man die nog echt de tijd voor je neemt.
Het horloge:
Ik denk eind jaren 50, een automatisch Omega 552 uurwerk, kroon zonder Omega teken dus ik denk niet origineel, de plaat heeft wat kleine stippeltjes maar die zijn bijna niet te zien, en de secondewijzer heeft wat aanslag (of misschien zelfs roest?). Kast is 34 mm zonder kroon, heeft wat krasjes maar geen slijtageplekken.
Een mooie vintage!
“Die Omega is niet verguld, er zit een dikke laag goud omheen gevouwen. Dat noemen ze…” zei de antiquair. Ene oor in, andere uit. De achterkant van de kast is inderdaad staal en je ziet een dikke gouden laag om de kastrand heen zitten. Je kunt het zelfs op de foto zien als je goed kijkt. Wie weet wat hij bedoelde?
Staat trouwens een nummer gegraveerd achter op een van de bandaanzetten. Zou dat door Omega zijn gedaan of door de eigenaar voor de verzekering oid?
Op de achtergrond trouwens een andere aanwinst, de Minathor 50. Een horlogemakers zakmes van Wenger met Bergeon schroevendraaiers, een kastopener en nog wat handigheden.
