Pilot ------- Versus ------
het meisje met de rode botjes… 
Het meisje met de rode botjes… willens nillens zal ze levenslang in m’n gedachten ronddwalen.
Tientallen keren per dag.
Ik hoef slechts één blik op m’n uurwerk te werpen en dan zal ik aan haar denken. Een mooie 
gedachte weliswaar.(figuurlijk)
’t Kon slechter geweest zijn. Alzo, dat is dan weer een meevaller…
Kuch kuch…
De rode decentrale secondewijzer, zal me telkenmale herinneren aan de rode botjes…
De schade aan de kast, aan het meisje zelf.
Rode botjes, rode secondewijzer…toeval of niet?
Moest dit om de één of andere reden gebeuren of niet?
Stond het in de sterren geschreven?
Umpfffhh, aaaarchh, grmbllll, It hurts. Pijnlijk…
Duizend bommen en granaten.
Jammerlijk voorval. Gewoonweg spijtig, zonder meer.
Whatever: No hard feelings! Het kan iedereen overkomen.
Prettig is anders maar er is geen ontkomen meer aan.
Ik moet me er uiteindelijk gewoon bij neerleggen. Wat gebeurd is is gebeurd…
Het meisje met de rode botjes aan… (ik), je kan er moeilijk kwaad op zijn.
Ik heb er weer een verhaaltje bij, een ware story. gruwelijk pijnlijk…
Het is een doodzonde om een uurwerk van dit Caliber tegen de grond te keilen knipoog (onopzettelijk weliswaar)
Gedane zaken nemen echter geen keer…
Echte brute pech… de nasleep van vrijdag de dertiende?
We kunnen er niets meer aan doen, niets meer aan veranderen.
Op 'n feestje :)o buiten aan de praat geraakt met een koppel…
interesse in m’n werk…
gebabbel over uurwerken…
m’n pilot even afgedaan…
De lieftallige, ravissante verschijning, (:P)
het meisje met de rode botjes aan…
Kennen doe ik niet, ook niet haar naam…
knal boem patat,
Voor ik er erg in had,
Raapte ik m’n uurwerk van de baan…
Ik kan wel wat steun gebruiken, vandaar deze post…
In het donker de nacht zelve, viel de schade al bij al nog mee…
dacht ik…
ik dacht dat er maar een brokje was van het saffierglas…
Als horlogeverzamelaar, bewonderaar, restaurateur doet het me toch wel iets.
Wij zien uurwerken als “dingen” om met veel zorg om te gaan.
Wij swanjeren, koesteren deze objecten, als zijnde levende materie.
Een horloge leeft voor ons, een horloge heeft een kloppend hart.
Als je ze niet verzorgt kunnen deze sterven.
(het terug tot leven wekken van oude uurwerken is trouwens een hobby,
passie van mij),
vandaar dat ik weet waarover ik spreek.
Nooit gedacht dat ik fysieke, emotionele pijn kon hebben
van een stoffelijk voorwerp… iemand ervaring mee?
::o Ril en huiver: ::o
We sluiten dit af met een positieve noot, gedachte… Tijd heelt alle wonden!
Schoonheid is vergankelijk, zo blijkt nog maar eens. De degradatie, vergankelijkheid van spullen begint altijd met “iets”…
Een klein voordeeltje 
:
Ik heb er een reden of excuus bij om wederom op zoek te gaan naar
“een beste uurwerk”. Waarvoor dank 
Positief blijven is de boodschap…
Ik zal in de komende weken een deel van m’n collectie verkopen, met pijn in het hart,
om de herstelling te bekostigen en om mezelf te trakteren op een nieuwe aanwinst? Dat zal het leed wat verzachten…
('n Rollie GMT Master? 'n Submariner 116613 ln?)
Onder meer: Seiko 6139-6015, Oris Star purple, Edox, Buren 18ct, Omega 245, Delbana 18ct, Seiko 5 Sports, White Star, IAXA nos…
Een glimp opvangen van een paar van deze uurwerken, dewelke ik cosmetisch opgeknapt heb kan hier:
http://s691.photobucket.com/albums/vv278/stijl1976/Delbana/?albumview=slideshow
http://s691.photobucket.com/albums/vv278/stijl1976/Seiko%206139-6015%20blauw/?albumview=slideshow
http://s691.photobucket.com/albums/vv278/stijl1976/White%20Star/?albumview=slideshow
http://s691.photobucket.com/albums/vv278/stijl1976/NOS%20and%20Old%20Stock%20Watches/?albumview=slideshow
