Op sommige dagen is m’n werkschema zo hectisch dat ik 's ochtends zonder nadenken bijna automatisch teruggrijp naar iets “simpel en betrouwbaar”, “want voor de rest heb ik eigenlijk geen tijd”.
Daarom zijn er enkele horloges die bijna nooit naar de bankkluis verhuizen, zodat ik ze ten allen tijde ter beschikking heb.
Nu is het me opgevallen dat ik me op dergelijke momenten eigenlijk niet bekommer om “mooie” of “speciale” horloges, maar gewoon kies op pure functionaliteit en een perfecte afleesbaarheid (zowel overdag als 's nachts)…Het is een bijna onbewuste keuze als je hoofd niet op “horlogerie” staat.
Een soort “Passe Partout” dus…
En dat is achteraf gezien, op dergelijke dagen, bijna steeds hetzelfde klokje…
Deze scoort daarbij heel hoog (niks speciaal dus…, maar wel “safe”):
Als het om pure, zuivere “afleesbaarheid” gaat, neem ik zonder nadenken deze.
En dit is echt geen “snobisme” of zo - de Avenger Seawolf is voor mij het “nec plus ultra” qua afleesbaarheid.
Of iets soberder, maar ook heel “basic”:
Als het SNEL moet gaan ( een mechanisch uurwerk moet je immers nog “juist” zetten, en ik doe dat graag op de seconde nauwkeurig ) - dan is het wel een quartz-werkje.
Dit is een leuke kwestie. Laat ik voorop stellen dat ik niet in de luxepositie verkeer dat ik uit een uitgebreide collectie kan kiezen 's ochtends maar toch merk ik dat ik ‘in het geval het sowieso goed moet zijn’ altijd naar mijn Steinhart Ocean 1 grijp (voor ik in het bezit was van dit horloge gold dit voor mijn Seiko SX007). Dit is voor mij zeker de veilige keuze, eigenlijk om dezelfde reden als jij aangeeft: duidelijk leesbaar, zowel dag- als nacht en wat er ook gebeurt, nooit uit de toom of overdreven.
Ik ben erg benieuwd naar de verhalen van de anderen!
Basisihorloges? Dat zijn bijn mij deze twee:
De Nettuno (met inmiddels een vervangen bezelinsert) is de daily beater, zwemmer, snorkelaar enz,
De Glycine is voor mij het horloge dat ik blindelings pak als ik helemaal geen gedoe wil en alleen maar snel en makkelijk wil zien wat de tijd is, of het nu licht is of donker.
Robuust, goed afleesbaar, loopt altijd gelijk (want -oeps!- quarts), en past altijd bij wat ik aan heb. Maar goed, ik draag altijd zwart dus da’s lekker makkelijk.
Ik heb meer met duikers en automatische uurwerkjes, en geef mijn Citizen dan ook geregeld aandacht. Maar als ik die een paar dagen niet om heb gehad moet ik hem altijd eerst weer gelijk zetten, dag/datum etc. Misschien ooit in een ander leven een mooie duiker als daily beater?
Wanneer ik haast heb pak ik meestal mijn Tag Heuer 4000. Hij loopt altijd. Dat is weer het voordeel van quartz.
Met aflezen heb ik gelukkig nog geen problemen.
Leuk onderwerp.
Ik heb me er namelijk ook wel eens over verwonderd hoe je, als je onderbewust kiest, toch vaak bij dezelfde horloges uitkomt.
Als ik even helemaal niet met “horlogerie” bezig ben, dan pak ik de Seiko SKX031 of de zwarte Omega SMP
Gewoon horloges die het doen, lekker zitten en klaar.
Ik heb een tijd zitten nadenken of ik zoiets had, en volgens mij niet.
Elke ochtend maak een bewuste keuze, en als ik 's ochtends een keer vroeg/snel wegmoet, leg ik er een klaar, de avond van te voren.
