Dat zijn zonder twijfel deze 2.
Deze Seiko is door mijn vader tot zijn overlijden 24/7 gedragen.
Bij kerkbezoek en bij het uitmesten van de schapenkooien en bij alles wat daartussen zat.
Door Koen weer in nieuwstaat gebracht.
Is me het meest dierbaar van alles wat ik van hem heb.
En deze . Afgelopen jaar met mijn verjaardag op vakantie geweest en toen we terugkwamen lag dit voor mij klaar van mijn jongens, terwijl wij hier eigenlijk nooit aan cadeautjes doen sinds de kinderen wat groter zijn.
Ze hebben heel goed naar mijn horloges gekeken en precies gekocht wat ik mooi vind.
Eenvoudig, rond, geen fratsen.
Heel blij mee.
En dan de gevleugelde woorden., gaan nooit meer weg.,
Alles wat hier tor nu toe weg is gegaan is richting de vuilnisbak gegaan omdat het totaal versleten was.
En inderdaad, dat zie ik bij deze 2 nog niet zo gauw gebeuren.
Dit horloge stamt uit 1954, niet toevallig het jaar dat mijn overgrootvader 80 werd. Zijn dochter was getrouwd met een horlogemaker; in hun winkel voerden zij o.a. het merk Junghans. Van dit verjaardagscadeau heeft hij nog 17 jaar mogen genieten. Daarna ging het voor twee jaar naar mijn grootvader. Mijn vader droeg dit daarna als “zondagshorloge”, waarschijnlijk wegens de goudtint. Helaas mocht ik Junghans al in 1986 in ontvangst nemen. Ik draag het alleen bij familie-aangelegenheden, maar wind het natuurlijk geregeld op. Ik hoop de overdracht aan mijn zoon nog even uit te stellen, en ik hoop dat mijn nu nog zeer jonge kleinzoon ook het horlogevirus heeft geërfd (of op zijn minst wat gevoel voor familietradities).
Het oude horloge van mijn in 2022 overleden vader. Verrast dat ik 'm vond bij het leegruimen van zijn huis. En het was de trigger voor het hernieuwd opleven van het horlogevirus. Jaren daarvoor al gegrepen, maar toen niet de middelen beschikbaar om er invulling aan te geven. Deze Omega Seamater DeVille is nr 1 uit de rij van 10+ (ik houd me in) die ik nu in bezit heb.
In 2023 heb ik de keuze gemaakt om een eerbetoon te brengen aan mijn opa (moeders zijde; aan vaders zijde geen opa, omdat hij al overleden was voor mijn moeder in beeld was). Opa overleed in 1993 aan de gevolgen van kanker. Hij heeft in mijn eerste 14,5 jaar veel invloed gehad op mijn ontwikkeling, belangstelling en nieuwsgierigheid. Daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor. De rest van het verhaal bewaar ik voor het moment dat de one-off-in-wording in metaal en zilver is gerealiseerd. Vroeg in de lente van dit jaar is de verwachting. Tipjes van sluiers die ik al oplichtte: Staudt Chronometrie en Jochen Benzinger zijn betrokken.
Ik heb echt wel een hele hoop horloges, maar slechts eentje heb ik er nieuw gekocht. Mijn Omega Speedmaster Professional 3861 (eerste co-axial). De juwelier heeft voor mij de aankoopdatum pas geformaliseerd bij Omega na een paar weken, namelijk op de dag van een rechtszaak. Tijdens die zitting kreeg ik het eenhoofdig gezag over mijn kinderen, en dat is in Nederland best bijzonder als vader.
Voor mij een heel bijzonder horloge dus en ook onverkoopbaar…
Zeker heb ik die, eigenlijk alle erfstukken en welgemeende cadeaus van mijn vrouw en kinderen. Dat varieert van een Metal Casioak tot een vintage Tissot. Dus zeker geen topklasse horloges en ook geen hoge marktwaarde maar ze zijn me zeer dierbaar.
Deze, heb ik gekocht nadat ik na 30 jaar trouwe dienst ontslagen was omdat ik niet goed meer kon lopen. 2 jaar ziekte wet en.hup eruit. Toen dacht ik fuck it doe me zelf wel.een kado vpor de afgelopen 30 jaar
.
.
.
mooie horloge’s 