Ik ben momenteel in Lissabon en ook voor horlogeadepten is het hier goed toeven. Nu raakte ik in gesprek met een verkoper (die overigens wist dat ik geen concrete aankoopplannen had) en omdat hij het kennelijk wel gezellig vond heeft hij voor mij zijn halve etalage leeggehaald. Ik heb van alles om de pols gehad, van Grand Seiko’s tot een gouden Omega met een verkoopprijs van 34.000 euro (ik wist niet eens dat die bestond). Mijn conclusie is dat ik mij niet kan voorstellen dat ik ooit meer dan 10.000 euro uit zou geven aan een horloge, ook niet als ik de Staatsloterij zou winnen. Goud en diamanten doen mij niets en wat is er een enorme hoeveelheid wansmaak verkrijgbaar in het gebied van 5 cijfers voor de komma.
Mooi in het echt: DSOTM, Zenith El Primero
Doet mij niets: Grand Seiko
Zo lelijk dat het nauwelijks van een imitatie te onderscheiden is: Hublot
Ik merk dat er best nog wel iets te wensen over blijft, maar ook heel veel niet. Deze dealer verkocht geen Rolex, maar daar klopt mijn hart ook geen tik sneller voor. Ik vond het eigenlijk wel leuk om te merken dat “goedkoper” mij meer aansprak dan heel duur. Tweede gedachte was echter dat het op zich toch best een rare hobby is. Je kunt voor de bedragen die hier relatief “gewoon” zijn legendarische reizen maken en ik ben er van overtuigd dat die meer fantastische herinneringen achterlaten dan de lol die welk materialistisch goed dan ook bieden kan. Zijn er meer bij wie het einde van “meer en duurder” in zicht is?
Toevallig dacht ik net het omgekeerde. Ik kan beter een duur horloge kopen waar ik elke dag jaren lang van kan genieten dan een vakantie die ik na een half jaar al ben vergeten.
Just my 2 cents
Als je dan dat horloge op vakantie koopt?.. dan heb je een blijvende herinnering aan je vakantie…
Ik verzamel bijvoorbeeld ook automodellen, bij voorkeur van de Porsche 917, elk jaar ga ik met de motor in September een weekendje naar Duitsland… en elk jaar keer ik terug met een automodel in mijn bagage…
in 2007 heb ik een Festina Horloge gekocht voor mijn moeder… toen ik op wintersport was in Kirchberg… bij dezelfde Juwelier waar mijn vader jaren eerder, toen we daar nog met het hele gezin op vakantie waren, een zilveren Collier en bijpassende armband kocht voor mijn moeder.
Dat vergeet je nooit meer… sterker nog… ik bracht het collier ter sprake bij de juwelier, en ondanks dat dat 15 jaar eerder was… wist ie nog precies om welk model het ging… Kijk… dan heb je toch een verhaal…
Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik heb naar mijn mening serieuze dure horloges (en ook gehad), maar voor mij is duidelijk dat de hoge prijs niet hoeft te betekenen dat je er ook zoveel extra lol van hebt. Sterker nog, duurdere horloges kunnen zelfs ongemak met zich meebrengen in de vorm van subjectieve veiligheid.
Mijn vriendin en ik gaan hoogstwaarschijnlijk volgend jaar een half jaar door Zuidoost Azië backpacken, wat ook een hoop geld zal kosten. Als onze plannen zeker zijn, zal ik ofwel mijn Patek downgraden of mijn huidige Panerai (of wat ik op dat moment heb) verkopen om dit gedeeltelijk te financieren. Denk niet dat ik daar ooit spijt van zal krijgen. Daarnaast heb ik dan naar mijn mening nog steeds prachtige horloges in de collectie, en kan ik het vanzelf wel weer aanvullen als ik die behoefte krijg.
Alles heeft te maken met beleving. Jij kan een reis naar Azie een beleving vinden, de ander een nieuwe Rolex. Het is maar net hoe men is ingesteld. Ik geef bijvoorbeeld niet veel om reizen, maar zou in mijn beleving een bijzonder gevoel krijgen wanneer je het horloge dat je altijd zou willen hebben en dragen kunt en gaat kopen. Dat maakt het interessant dat ieder mens anders is. Jij geeft geen reet om een Rolex, terwijl een ander er van droomt. Terug naar de kern; Heerlijk dat je in Portugal bent! Geniet ze!
Mooi gezegd. Ik zou zelfs lang moeten nadenken om meer dan 3000 voor een horloge uit te geven en inderdaad zijn de redelijk geprijsde klokjes vaak mooier dan de heel dure. Vooral als dat dure hem in de materialen of de naam zit.
Er zijn natuurlijk ook uitzonderingen. Van een Seamaster Planet Ocean slaat mijn hart nog steeds harder, ondanks de prijs. Als ik geld over had…
En nu weer lekker vakantie vieren! (Jij tenminste, voor mij is het alweer verleden tijd…)
Begrijpelijk. Mijn spaargeld zit in een viertal reizen en niet in een kist vol dure horloges. Die reizen denk ik nog regelmatig aan terug en hebben echt een flinke indruk op me gemaakt. Meer dan welk horloge ooit zou kunnen. Het leven biedt zoveel dat het zonde is je te focussen op iets dat in een doosje past.
Een reis is overigens wel minder waardevast, dat moet ook gezegd worden.
Ben het met je eens.
Maar lastig is dat je niet weet waardoor je getriggerd wordt.
De ene keer is het een charmante dresser voor ‘gewoon’ geld, daarna kan het een Springdrive van Seiko zijn die volledig begeistert.
Daarnaast wordt het nog moeilijker als er meer hobby’s zijn waar je door kennis en enthousiasme terechtkomt in de verkeerde -lees kostbare- categorieën.
Ik fotografeer met Leica, ik rij het merk jaguar en ik luister naar muziek op een heel fatsoenlijke high end set.
Tsja, mijn wensen liggen nu op het vlak van reis Patagonië , Noorwegen, Schotland etc etc.
Ook daar kunnen we in de extremen terechtkomen.
Ben zelf met een grote groep oude Volvos in 2008 naar Peking gereden, uniek en onvergetelijk.
Zou de uitdaging van dit alles nog meer liggen in de afwegingen die je constant moet maken om in een soort evenwicht te komen van gezin, bezit en ervaringen?
Geweldig plan! Dat is een van de leuke dingen aan horloges in het hogere segment: dat ze redelijk liquide zijn. In 2016 geniet je van je Patek, en in 2017 van de wereldreis die je daarmee betaalt.
Ik woon in Azie. Horloges zijn hier voor veel mensen een statussymbool. Ik heb mensen in mijn omgeving die met de duurste modellen rondlopen. Van een Richard Mille of een Royal Oak Limited kijk ik niet meer op. En nee, het zijn geen fake horloges maar de originelen. Natuurlijk kom je ook hier de patsers tegen die met een fake Rolex of Breitling de blits willen maken, maar die haal je er vrij snel tussen uit.
Voor mijzelf is mijn grail al jaren een Omega Seamaster. Enkele malen op het punt gestaan om een nieuw exemplaar te kopen, meerdere malen om de pols geprobeerd, maar iedere keer op het laatste moment er vanaf gezien. Ik heb een bescheiden collectie met enkele vintage Omega’s, een Longines Conquest, een bijzondere EHF (hetgeen vrijwel niemand iets zegt), een paar Seiko’s, een Tag en een Certina. Een paar maanden geleden was ik in Japan en stond wederom met een Seamaster in mijn handen in de tax free shop. Prijs was niet slecht. Waarmee ben ik de winkel uitgelopen? Met een Seiko Prospex Kinetic. De “click” was er gewoon. Niet vanuit Hollandse zuinigheid, maar het voelde gewoon goed.
Gisteren zat ik in een vergadering als enige Westerling. De Rolexen, Breitlings en Omegas glinsterden mij tegemoet. Zelf droeg ik mijn Tag, redelijk bescheiden. De voorzitter van de vergadering, de CEO van een groot bedrijf met ongetwijfeld een mega salaris droeg een opvallend horloge: een Seiko diver. Mooi horloge.
Aan het eind van de dag is het allemaal materialisme… maar daarom kunnen wij nog wel van onze hobby genieten. Want als ik zo’n uurwerkje zie lopen, dan vind ik dat geweldig.
Ik kan mij in jouw verhaal zeker vinden. Nu heb ik zelf nog nooit een horloge van > eur 1400 gehad, dus ik bevind mij nog in de lagere regionen Maar…dat gezegd hebbende, ben ik ooit begonnen met horloges in prijsklasse van paar honderd euro tot max zo’n eur 500-600. Sinds een jaar of wat de ‘overstap’ gemaakt naar iets duurdere horloges te beginnen met een TWCO Air Controller van eur 1000. Kortgeleden mijn eerste ‘echte’ (met een vette knipoog!) horloge aangeschaft…een Damasko DA46. Heel kort daarvoor had ik mijn goedkoopste horloge ooit gekocht, een Seiko SNZG15 a eur 185,–. Kan ik nu zeggen dat de DA46 werkelijk 8x zo mooi is danwel ik er 8x zoveel plezier aan beleef? Nee zeer zeker niet. Sterker nog, hoe mooi ik de DA46 ook blijf vinden, ik heb ergens een beetje spijt mijn SNZG15 weg te hebben gedaan…dat was gewoonweg een erg mooi/leuk horloge…en zeker gezien de prijs. (ps niets let mij er weer eentje aan te schaffen natuurlijk…) Kwalitatief zit er natuurlijk wel een behoorlijk verschil tussen beide horloges.
Wat wil ik daar nu allemaal mee zeggen…? Dat ik zelf heel goed zal beoordelen/nadenken voordat ik weer een horloge koop in de prijsklasse eur 1000-2000. Hoger zal ik (zeer waarschijnlijk…ik zeg nooit nooit) niet gaan…net zoals jij zie ik namelijk niet de meerwaarde (als in waar voor je centen).
Leuk zo’n filosofische starter icm de eerste bak koffie
Gewoon je geld uitgeven aan hetgeen jou interesseert en blij maakt. Met de jaren veranderen interesses, tenminste bij mij wel.
Ik heb gelukkig geen dure smaak qua horloges, hoewel dat ook wel wat verschoven is. Een paar jaar terug kon ik me niet voorstellen ooit meer dan € 800 uit te geven aan een horloge. Inmiddels heb ik er 3 in de collectie die door deze grens heen zijn gegaan.
Op dit moment lijkt een GrandSeiko een absolute bovengrens voor me, wie weet.
Even afgezien van de principiële/morele overwegingen van het uitgeven van zulke bedragen aan een horloge, ben ik van mening dat het boven, zeg, €20K er niet per sé mooier op wordt. Het is allemaal we heel ‘bijzonder’ in dat segment, maar zelfs als geld geen belemmering was, zou ik liever enkele iconische modellen uit het €5K-10K segment bezitten dan een gouden maanfase tourbillon van €30k of zo. Ik vind die gewoon mooier.
Het resoneert ook bij me: ook ik zie vooral heel veel wansmaak bij de duurdere uurwerken. Rolex doet me evenmin iets. Behalve die ene Panerai die ik zou willen, kosten de enkele uurwerken die op mijn verlanglijstje staan maximaal 1.500-2.000 EUR mits goed uitkijken. En dat vind ik overigens nog steeds zeer duur. Het is te zeggen: als je je zo één uurwerk aanschaft is dat prima, maar koop er 10 en vind ik het persoonlijk al wat decadent worden.
Lijkt mij geen moeilijke beslissing. Cash generen uit je huidige klokken en één echt mooie (Grand Seiko) voor terugkopen. Of een mooie deal met Paul zien te maken. Imo is het bezitten van één echt mooi horloge véél meer waard dan het hebben van meerdere ‘nét niet’ klokken…
(Jij tenminste, voor mij is het alweer verleden tijd…)
Dat ik zelf heel goed zal beoordelen/nadenken voordat ik weer een horloge koop in de prijsklasse eur 1000-2000. Hoger zal ik (zeer waarschijnlijk…ik zeg nooit nooit) niet gaan…net zoals jij zie ik namelijk niet de meerwaarde (als in waar voor je centen).
