Laten we niet vergeten dat dit horloge zo goed als uniek is. Want hoeveel waren er van gemaakt? Dat maakt het eigenlijk al dat je er nu geen prijs op kan plakken. Het is tenslotte geen standaard “Daytona” met een vaste marktwaarde op de cent.
Item met de Blancpain terug gekeken maar €145.000 euro voor deze staat is veel te hoog gegrepen. De 90.000 die geboden werd met meerwinst delen was het hoogst haalbare.
Je moet nu wel een echte echte liefhebber/expert tegen het lijf aan lopen die het horloge van je wilt overnemen.
Geen service en niet gepolijst zijn natuurlijk alleen voordelen bij vintage. Zo origineel mogelijk en dat lijkt dit horloge te zijn. Ik had de deal met Arnold aangepakt, je was zeker boven de €100.000,- uit gekomen.
Eens over mooie Dionne. Maar bij haar moet ik altijd aan Humberto Tan denken met zijn grijpgrage handjes. Nee dan toch liever Bianca, wat een chique verschijning is dat!
Ik heb dat ook zo eens zitten bekijken, en die griet was in mijn ogen oliekoeken dom. De veiling-opbrengst van 125.000 Euro is geen indicatie van de straatwaarde, je moet maar net een koper treffen. Of niet natuurlijk. En de veiling factor kan een ding zijn, waarbij het veilinghuis ook altijd een slice van de opbrengst pakt omwille van de bewezen diensten.
Als je dat allemaal in overweging neemt… Ik zou elk bod van boven de 70K met winstdeling aannemen. Die 90 was ambitieus.
Wat voor mij het meest vulgair was: Ze lijkt uit een goed huis te komen, want paardrijden en stallen schoonmaken zijn geen hobby’s van een Schilderswijk-kind, zeg maar. Dat je vanuit die positie het horloge van je vader verpatsen wilt, terwijl je het zelf 30 jaar hebt gedragen… Ik zou het, als ik niet heel, heel erg omhoog zat, gewoon houden en dragen. Wel voorzichtig, want de lume op één van de wijzers begon te brokkelen. Dat hele “ik heb anderhalve ton in m’n hoofd”-opportunisme… Ik lust haar niet vanwege die houding. Het zou een kort gesprek worden als ik koper was.
Maar wat een saaie, saaie kutshow is dat zeg. Dionne Stax had zich bij het nieuws moeten houden, die komt op mij niet over als een figuur om leuk dingen met mensen te produceren. Dan nog vind ik het kneuterige van “tussen kunst en kitsch” van weleer vele malen leuker. Gewoon een antiques roadshow met gewoon volk wat nieuwsgierig is naar de objecten die ze bij zich hebben.
Deze pseudo shark tank vibe is zo in, en in slecht. Dit is geen leuke TV.