Dat heb ik niet helemaal duidelijk uitgedrukt Metalen/stalen banden op zich zijn geen probleem, maar volledig staalkleurige banden vond ze niet leuk. Volledig gepolijst staal was snel te shiny, geborsteld te grauw. Volledig hoogglans goudkleurig was weer teveel van het goede, dus bicolor is de middenweg.
Mühle Glashütte had ik nog niet bekeken, dus even gecheckt. Maar omdat ze happy leek met die Longines denk ik dat ik het minstens in die richting moet houden of -zoals de vlag nu hangt- dat het gewoon de Longines wordt.
Dat model FC wat je laat zien hebben we inderdaad ook even erbij gepakt. Die is inderdaad qua stijl meer klassiek dan die Grande classique de Longines modellen. Hebben 'm in staal met een lichte plaat bekeken. Vond het een erg fraai horloge, het kon mevrouw minder bekoren. Wat ik zelf wel een nadeel vind aan dat model is de band aansluiting; maakt banden wissels wel lastiger. Maar in deze uitvoering was het wel een kanshebber:
Onderstaande ook bekeken, maar zo’n type band vond ze dus te grof, ik noem het sportief. Daarmee vallen al heel wat opties af.
Verder viel mij op dat FC behoorlijk kleurrijk parelmoer heeft vergeleken met Longines: het werd wat te speels naar mijn zin. En m’n vrouw zag in de maanfase indicator een paraplu, dat komt dan ook nooit meer goed
Een lastige tante. Dus ik zou vooral ook de tijd nemen. Omega heeft ook mooie vrouwen versies, hoewel ik niet weet van two-tone en vermoedelijk te duur.
Ik bespeur de lastigheid, want met deze specificaties (zeg ~30mm en two-tone bracelet) kom je volgens mij al heel gauw in de fashion watches en ik heb sterk de indruk dat je dat te min vind voor je vrouw. De mijne kennende geeft ze daar uiteindelijk niet om en zou met iets dat ze echt mooi vind en niet belabberd in elkaar steekt even blij zijn. Ik heb evengoed moeite om dat te accepteren en een variant van de FC hierboven is toch goed ontvangen (maar was bij opbod ook weer niet zo kostbaar; gulden middenweg).
Ik heb eens zitten neuzen in de enorme catalogus van Raymond Weil.
En tenslotte natuurlijk Tissot, waarvan ik zelf vind dat vooral de geschiedenis en enkele uitschieters het net wat beter weten te houden dan de gebruikelijke winkelstraatmerken. Deze vind ik met de opgegeven specificaties in de t-wave serie misschien nog het fraaist:
Maar je ziet het, er is keuze zat, de sweet spot vinden is echter de truc. Denk dat ik met die Longines wel goed zit, zo’n band vindt ze wel mooi.
Tja. Daarvoor zitten we hier dan eigenlijk op de verkeerde plek met elkaar hè Ik denk niet dat ze uitgesproken merkgeil is, maar wel dat ze waarde hecht aan een zekere merkstatus, in die zin dat een gerenommeerde microbrand haar net zo blij kan maken als een dure merk als Breitling, afhankelijk van de kwaliteit van het product. Daarom was ik zo benieuwd naar Mido: qua prijs lijk je meer te krijgen dan bij Longines, terwijl Longines als merk meer bekendheid geniet.
Tissot draag ik zelf wel een warm hart toe, was m’n eerste serieuze horloge. Ik zag er best opties, maar nu ze zo naar die Longines blijkt te neigen, zie ik daar voor nu geen opties meer.
Mido gebruikt overigens hetzelfde automatische uurwerk.
Eens, ook gekeken. Getoond model lijkt op die van Frederique Constant, maar dan met wat sportievere band.
Die laten het in deze ruimte toch afweten. Er is vrijwel geen microbrand die zich echt specifiek op vrouwen of echt kleine (mondjesmaat 34mm en vrijwel niets daaronder) richt, volgens mij.
Het doet mij ook denken aan de Cartier Ballon Bleu, zonder inhap, met die dikkige verzonken kroon. Er zij overigens ook modellen met diamantjes etc. Sportief wil ik het nu ook niet noemen, zeker niet met die goede trapjes. (Ik maak zelf ook even een mental note, want de kleine Aikon (met zilveren plaat, zonder goud of steentjes) die ik ook eens cadeau deed wordt nog altijd niet gedragen, hoewel hij mij echt positief verraste als een meer alledaags horloge en ik betaalde een klein prijsje, dus de moeite van het risico dacht ik. Misschien past dit beter…)
Maar in hetzelfde genre vind ik zelf die Tissot T-waves ook een heel fijn sierlijk klokje, en ondanks de geborstelde accenten, verre van ‘sportief’. Misschien niet precies de kwaliteit van FC of ML, maar van die ‘leaf-hands’ kan je smullen.
Misschien verrassend, maar wel iets totaal anders:
Een 28mm Rolex Cellini in Witgoud op leer? Elegant, clean en anders dan de RADO. Of misschien een vintage 14k of 18k gouden De Ville van Omega. Passen rondom het budget, iets meer sfeer in de horloges als je 't mij vraagt.
Ben nog verbaasd dat dat in dergelijk materiaal voor die prijs kan. In de Cellinilijn valt voor mij bij Rolex nog het meest te beleven, alleen zijn weinigen dat met mij eens. Omega DeVille lijkt niet zo makkelijk in de buurt van het aangegeven budget, en toch altijd nog gebruikt, nietwaar?
Ik vond het al lang duren voordat iemand hiermee kwam Een knap goudkleurig model zou ik nog wel zien zitten, maar ik heb het eens tegen haar aan gehouden en ze keek me aan alsof ik gek was.
Tja. Klinkt als naam leuk maar ik verwacht dan een afgekloven horloge uit de jaren zeventig. Als dát nodig is om een Rolex om de poot te hebben, dan liever wat anders. Maar ik weet niet op welk model je specifiek doelt? Als het degene is die @bnv in z’n bericht heeft geplakt, dan komt het niet goed. Subtiel uitgedrukt vind ik daar echt geen fluit aan
Stel nou dat er een model is wat ze écht graag wil, en nieuw gewoon ver out of range is, of reeds ouder en niet verkrijgbaar, dán kan het voor mij een overweging zijn om een gebruikt exemplaar te kopen. Als het enkel dient om maar een duurder horloge te kunnen kopen voor minder centen, dan pas ik voor gebruikt - zeker in geval van een meer speciale gelegenheid zoals nu.
Begrijp me niet verkeerd: als ik met een gebruikt horloge kom, met een mooi verhaal of achtergrond die aansluit op de situatie of persoonlijke zaken anderszins, dan zou ze het geweldig vinden. Maar da’s nu niet aan de orde
Goede poging, maar ik zie niets interessants.
Over de constellation moet ik wel even kwijt dat ik die modellen echt, écht heel lelijk vind; die groffe bezel met die rare dingen erop. Brrr
De Rolex is best charmant. De kast icm band is best fraai, maar dit soort wijzerplaten doen mij aan oude Vostok Amphibia’s denken
Verder blijft het gebruikt spul met een mooi merk. Dat brengt voor mij simpelweg onvoldoende toegevoegde waarde om een minder dan smetteloos cadeau te geven Zij mag de eerste krassen maken; de tweede die het horloge draagt is hopelijk één van m’n dochters.
Ik zeg overigens niet dat ik überhaupt geen gebruikt horloge zou geven, alleen niet voor deze gelegenheid. Voor “de leuk” zou ik graag eens wat klassiekers geven, dan denk ik bijvoorbeeld aan iets zoals een Seiko Goldfeather:
Hangt beetje af van de diameter. Weet niet goed hoe groot ze zijn, maar zou me niet verbazen als ze rond de 36mm zitten. Da’s weer een tikkeltje te groot.
En het scheelt als 'ie op een beetje fris ogend bandje zit. Bovenstaande staat erg mooi, maar maakt het wel wat minder hip, zeg maar
Metalen/stalen banden op zich zijn geen probleem, maar volledig staalkleurige banden vond ze niet leuk. Volledig gepolijst staal was snel te shiny, geborsteld te grauw. Volledig hoogglans goudkleurig was weer teveel van het goede, dus bicolor is de middenweg.
Zij mag de eerste krassen maken; de tweede die het horloge draagt is hopelijk één van m’n dochters.