Nou nooit meer, om je pols mag ie toch nog wel eens eruit?
1 like
Hahaha, dat uiteraard wel!!
1 like
Nooit??? Zeg nooit nooit. Ooit zij ik ook nooit.
Daar kan ik dus over meepraten.
Mijn ervaring is dat na dat nooit er toch behoorlijk weer wat van dat nooit via de deur eruit gaat.
Dus, nooit wordt ooit eens ooit.
Wel, wel, ik ga er gewoon van stotteren.
4 likes
Mooie buit 
1 like
Misschien niet zo’n topmerk als sommige merken hierboven, maar deze vind ik ook erg leuk. Originele doos en garantiecertificaat van 21 december 1963. Vast een Kerstcadeau.
Gekocht bij C. Holton&Son in Luton (GB)
25 likes
Mooi ding hoor en stylish verpakt
1 like
Even weer naar boven halen.
Er zijn vast wel meer leden met mooie exemplaren in de originele doos, laat ze zien.
Dit exemplaar is nog niet in dit topic geweest, nu dus.
En zo ziet het eruit als het uit de doos is.
30 likes
Wat een beauty die movado!
1 like
Schitterend. En bovendien, op de dag dat ik geboren ben! Mocht je hem ooit van de hand willen doen, dan houd ik mij aanbevolen.
De Certina had ik volgens mij hier nog niet gepost. Hier samen met de bijbehorende pomp. Het horloge heeft immers een monocoque case, dus het uurwerk moet er aan de voorkant uit.
25 likes
30 likes
Ik lees hier net dat het niet per se vintage hoeft te zijn. Nou, dan kan deze ook nog wel.
Het onderstaande horloge is al ruim 20 jaar oud, dus het gaat al aardig de vintage kant op en als je maar lang genoeg iets bewaard wordt het vanzelf vintage… 
Deze Lorus (een budget submerk van Seiko) heeft Mw. Lexaf indertijd aangeschaft om te dragen bij haar waterscouting uniform. Dochterlief ( van destijds 8 jaar) wilde bij een water scouting groep en omdat mijn echtgenote vroeger ook altijd al bij de “Padvinderij” zat (zo heette dat toen nog), vond ze het leuk om bij de leiding van de waterscouts van mijn dochter iets nuttigs in de leiding te gaan doen.
Bij het donkerblauwe uniform werd een passend horloge in dames maat gezocht en dat werd deze Lorus. Uitgekozen om haar speelse en toch maritieme uitstraling. Omdat mevr. Lexaf het meegeleverde bandje niet handig vond, ging er een ander bandje op. Dat is in die jaren totaal versleten geraakt. Het quartz klokje zelf ziet er, ondanks dat het in die periode best een zwaar leven heeft gehad, nog best netjes uit en ze loopt nog zonder enig probleem. Het ongedragen originele bandje zit er nu weer op en ze staat nu in haar originele display doosje (dat is tenslotte het thema van dit topic) mooi te wezen in de kast met een paar andere horloges waar een leuk familieverhaal bij hoort.
14 likes
Ook een leuke vind ik om hier te delen.
Het is niet de verpakking voor de klant, maar de verpakking waarin deze penankers naar de horlogeverkopers kwamen.
Voorzichtige schatting, tweede helft jaren '40. Dan was er ook een tekort aan leder en dat zou die plastic bandjes kunnnen verklaren.
25 likes
Wat? Waren de koeien op?
Wel gaaf zo’n doosje. Een gevalletje “in 1 koop”?
1 like
Haha nee. Maar blijkbaar was begin jaren '40 alle leder dat geproduceerd werd in de eerste plaats voor de militairen of de bezetter. Daardoor werd overgeschakeld op allerlei ersatz-producten voor de gewone bevolking. Na 1945 lag alles hier in puin en waren er dus ook veel minder runderen, geiten en noem maar op om leder van te looien…
Gisteren geleerd bij een bezoek aan een museum van schoenen en borstels in een voormalige schoenfabriek. 
Wel gaaf zo’n doosje. Een gevalletje “in 1 koop”?
Ja inderdaad, komt niet veel voor dat je nog zoiets op de kop kan tikken…
11 likes
Inderdaad, deze set moet een set blijven. Ik heb al min of meer beslist dat deze horloges en de doos in één geheel naar een eventueel toekomstige eigenaar gaan.
2 likes
Nog niet helemaal Vintage (behalve als je de laag stof die ik heb moeten verwijderen als maatstaf neemt.
Maar wel fantasievolle dozen (en/of horloges) dus vandaar.
Swatch Genetic Code uit 2000
Swatch Sam Francis uit 1992
Aangezien we hem persoonlijk gekend hebben hebben we er meteen voor elke zoon 1 genomen.
Swatch World uit 2002
Looka uit 1996
Hocus Pocus uit 1991
22 likes