Zo, vrijdag was de dag wel!
Om kwart over vier in de ochtend ging de wekker, en om 5 uur zaten mijn vader en ik alweer in de auto richting München om een bepaald horloge op te halen. Heenreis ging helemaal prima. Eens in de zoveel tijd een sneeuwbui, maar niets ergs. Leverde wel mooi beelden op, zoals deze:
Eenmaal aangekomen gingen we snel door naar de juwelier in kwestie om het horloge in het echt te bekijken. Zodra de vrouw hem tevoorschijn haalde was het voor mij duidelijk: dit is hem. Na inspectie bleek hij zo goed als nieuw te zijn, met zelfs nog een verdwaald stickertje hier en daar. En dat voor een horloge van 2011…
Maar niet alles wat rozengeur en maneschijn, want de lederen band was te groot. En dan bedoel ik echt te groot: zelfs op de pols van mijn vader (minimaal bovengemiddelde pols) was hij op de kleinste stand nog een stuk te groot. Naar verwachting een XL-band… Tjah, wat doe je dan? Een nieuwe band is toch weer €255, en daar had ik geen rekening mee gehouden. Daar de XL-band ook niet in de advertentie van het horloge was vermeld, stelde ik voor de kosten voor de band te delen. Dat zat er echter absoluut niet in, want ja, voor mij tien anderen…
Lang verhaal kort: we zijn naar Bucherer gegaan en daar hadden ze wel nog een andere maat die waarschijnlijk zou passen. Mijn vader heeft toen besloten mij deze band cadeau te doen, waar ik erg dankbaar voor ben.
Met de juiste maat band bij de andere juwelier heb ik de knoop doorgehakt en het horloge gekocht. Geld overhandigd, horloge gekocht, terug naar Bucherer om de band te kopen en om te laten zetten (bizar arrogant personeel daar, overigens), en weer terug naar huis!
Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan, want het weer werd echt batshit crazy… Onwijze sneeuwbuien, gladde wegen, en ga zo maar verder. Hier nog even een indruk:
Vannacht laat weer veilig thuis aangekomen. Vader maakte nog even een foto van de stand van zaken van vrijdag:
En dan nu na al dat gelul maar wat foto’s van het horloge.
.